St. Malo - Mont St. Michel

De kamer die we hebben gekregen heeft een mooi uitzicht. En is inclusief claustrofobische douche ervaring. In een ruimte zo groot als ons toilet kunnen ze nog een douche en een wastafel bouwen. Knap gedaan. Het bed is wat minder knap. Hard en geen dekbed maar ouderwetse dekens. Eigenlijk komen we dat alleen nog bij bejaarde Vrienden op de Fiets tegen, maar dus ook in Frankrijk. En als we inpakken hebben we opeens een huisdier voor het raam. Een meeuw vindt het wel gezellig bij ons, zeker als we wat brood tevoorschijn halen. Hij eet uit mijn hand maar de scherpe snavel is geen pretje.

Voordat we verder gaan, doen we St. Malo nog even. Gisteren hebben we in de invallende duisternis er niet zoveel van mee gekregen. Nu zien we redelijk moderne en vooral hoge gebouwen. Het schijnt dat de stad in de oorlog plat is gebombardeerd en dat hij opnieuw is opgebouwd. De stadsmuren en poorten lijken wel authentiek. Al met al maakt het geen hele bijzondere indruk op mij. Als ik hier terug kom dan zal het niet voor St. Malo zijn.
Onder een grijze lucht vervolgen we onze weg langs de kust. De temperatuur is wat gedaald maar ik fiets nog steeds met blote kuiten. Daarmee hoop ik de ronde uit te fietsen. Ik hoor dat het in Nederland ‘s nachts vriest dus dan komen wij er nog goed van af. Wel heb ik soms de handschoenen aan. Het vreemde is dat het in de loop van de dag steeds kouder wordt. Dat verwacht je niet

Bij Rotheneuf heeft Julie Fouré, een virtueel discipel van facteur Chevalle (die we deze zomer hebben bezocht) in de rotsen 300 piraten en zeemonsters uitgehouwen. Zijn werkzaamheden zijn in 1910 gestopt en dat is te zien. Er is veel verweerd omdat het gewoon in de buitenlucht, onderhevig aan weer en wind, staat. Ik vraag me af wat er over 50 jaar nog van over is.
We houden de zee aan de linkerhand. Bij een strandje zoeken we een plekje uit de wind om koffie te maken. In het water ligt een rots met een groot huis erop. Je kunt er niet met de auto komen en lopend alleen bij eb. De plaatsen die mensen uitzoeken om te gaan wonen zijn bijzonder.
Bij Pointe du Grouin aangekomen gaan we toch even kijken. Andere kapen hebben we overgeslagen of waren dicht. Op een mooie dag zou je hier én Cape Fréhel én Mont St. Michel moeten kunnen zien. Wij zien alleen grijze soep. Het is wel een mooie plekje. Ook komen hier soms dolfijnen langs maar vandaag hebben ze een afspraak in Harderwijk. Wij zien ze in elk geval niet.
In Cancale is er wat meer drukte. Het is een mooi havenstadje en er zijn meer mensen die dit weten. Automatisch betekent dit dat er ook weer veel eetgelegenheden zijn. Gezien de kou en het feit dat we vanavond waarschijnlijk niet aan warm eten toe komen besluiten we hier een goede lunch te doen. Met een wijntje erbij. We eten prima maar als we het restaurant uit komen is het al half drie geweest en hebben we nog maar 26 km op de teller.

De route loopt nu via grotere wegen. Dit feit en glad asfalt geeft wat meer tempo maar we worden nog wel even afgeleid door een oesterkwekerij waar we even gaan kijken. Grote zakken met oesters in verschillende basins en mannen die aan een lopende band iets met de oesters doen. Sorteren of openen is me niet duidelijk.
Nu we een tijdje langs een grotere autoweg rijden realiseer ik me pas goed hoe fijn het is om via fietsroutes te gaan. Dat is zo veel rustiger. Gelukkig hebben we het laatste stuk wel weer een fietsroute. Er is even wat oponthoud omdat ik een binnenband moet verwisselen. De fiets zwabberde al een paar dagen en ik heb de achterband al twee keer opgepompt maar hij loopt steeds sneller leeg. Tijd voor een wissel dus.

Langzaam komt in de grijze soep een heuvel in de verte tevoorschijn. Ik moet toegeven dat Mont St. Michel een mooi gezicht is, zelfs van deze afstand. Ik kijk uit naar ons bezoek morgen.
Het B&B heeft een aantal aangebouwde kamers. Ria gaat informeren en komt terug met twee sleutels en de boodschap dat de man op sterven na dood is. Hij hoest verschrikkelijk en is ziek. Ik suggereer nog even niet te betalen. Misschien hebben we geluk. Na het douchen hebben we op de kamer van Lukas en Ria het avondeten. We hebben crêpes met jam, brood, kaas en worst gekocht. En een flesje wijn natuurlijk. Het gaat erin als koek. Als we in het bed met damasten lakens (!) kruipen kunnen we niet anders constateren dat het weer een mooie dag was.