Zaterdag 3 mei
Washington – Newcastle (37 km totaal 547 km)

Like all great travelers, I have seen more than I remember, and remember more than I have seen.
~ Benjamin Disraeli

We slapen voor de verandering een keer uit en liggen wel tot acht uur in bed. Daarna een fruit ontbijt in het hotel en op pad. Een uur later dan normaal, maar vandaag hebben en nemen we ook de tijd. De lucht is strak blauw maar het voelt nog wel erg koud aan. Volgens het weerbericht vriest het ‘s nachts nog wat. Daarom fiets ik nog steeds met handschoenen aan.
Het pad leidt ons helemaal tot het eindpunt in Sunderland. Het gaat door lommerrijke laantjes, groene plekjes en buitenwijken van de steden hier. Het laatste stuk volgen we de rivier ‘the Wear’. Bij een bankje in de zon en uit de wind nemen we een lange pauze. Gedurende twee keer koffie, lezen we en kijken we wat naar het langskomend volk.

We hebben voor de laatste (maar zeker niet de eerste) keer last van de Engelse fietshekjes. Men probeert op alle manieren te voorkomen dat voertuigen, anders dan fiets, van de routes gebruik maken. Hiervoor worden allerlei vreemde hekjes geconstrueerd. Een ervan is een driehoek waar je alleen met een smal stuur doorheen komt. Voor ons is het vaak ook even wringen.

Dan naar het eindpunt van de C2C. Het voelt toch een beetje spannend. We maken iets af en dat is een goed gevoel. Het laatste stukje gaat langs het strand. In de verte zien we Roker Pier Lighthouse al liggen. We weten dat daar het eindpunt is. Er staat een kunstwerk van Andrew Small, dat het einde van de C2C markeert. Er wordt natuurlijk een foto van ons gemaakt op deze plek. Het kunstwerk is een grote letter ‘O’ en heet ‘C’. Geen idee waarom, zelfs niet met de uitleg op internet maar je kunt een mooie foto maken met een doorkijkje naar de vuurtoren.

Sunderland is een van de mooiere badplaatsen die we tegen zijn gekomen. Waar andere plaatsen vaak vervallen zijn, hebben ze hier alles mooi opgeknapt. Een groot strand en Victoriaanse huizen die er op uitkijken. Het is ook erg druk. Waarschijnlijk vanwege de zaterdag en het mooie weer. Bij een Italiaan langs het strand eten we de laatste maaltijd zodat we klaar zijn voor de bootreis. Het is een bijzonder mannetje. Alles moet precies op zijn manier maar de pasta is voortreffelijk.
Voor het laatste stukje volgen we fietsroute 1. Bij de Tyne moeten we het pontje nog naar de overkant hebben. Deze gaat twee keer per uur. En dan is het nog een klein stukje naar de boot. We staan weer op hetzelfde punt als vorige week. De cirkel is hiermee rond. Misschien dat het kunstwerk daarom een ‘O’ is?
Het was een mooie week. Zwaar, maar (weer) ontzettend genoten van Engeland. Zeker voor herhaling vatbaar.

Klik op een foto hieronder om hem groter te zien. Je kunt daarna bladeren met de pijtjestoetsen

Terug naar de fietssite van Hans