Zonder duinen
Dinsdag 30 april: Döse – Burhave (66 km) dag 1 dag 2 dag 3 dag 4 dag 5 dag 6 dag 7
Het was alweer een koude nacht. Maar deze
keer ben ik beter voorbereid en slaap met de sokken aan. De wind rukt af
en toe aan de tent en we horen elk nachtelijk toiletbezoek. Afgezien
daarvan heb ik in coma gelegen.
Vandaag fietsen we het eerste deel
zuidwaarts. Dit betekent dat we de wind van opzij hebben. Hij is ook wat
zwakker dan gisteren en we zijn aan de goede kant van de dijk, dus het
fietst wat aangenamer. Het is nog steeds handschoenenweer met een
temperatuur onder de 10 graden. Het landschap bevat veel windmolens. In
de route rijgen de dorpjes zich aaneen. Het is leuk fietsen want hiermee
is er veel te zien. Ook zijn er vandaag weer een aantal caches die de
tocht prettig onderbreken.
Een van de leukere caches is bij de ‘Ochsenturm’
van Imsum. Het verhaal gaat daar dat de inwoners van Dingen en
Weddewarden het niet over de plek van de kerk eens konden worden. Ze
binden twee ossen aan elkaar, een uit elk dorp, en waar die gaan liggen,
komt de kerk. Maar de beesten schrikken zo van de juichende dorpelingen
dat ze het op een lopen zetten. Pas toen ze niet meer konden gingen ze
liggen. En daar kwam de kerk. Toch wat verder weg dan gepland. De kerk
is inmiddels bij een stormvloed weggespoeld, maar de toren staat nog.
Omdat we iets anders op de wind komen te fietsen hebben we vanaf hier
zelfs een stukje wind mee. Heerlijk om even 25 km/uur te kunnen fietsen
met weinig inspanning.
Langzaamaan komen we in het centrum. Dat
ziet er erg futuristisch uit omdat de moderne gebouwen ronde vormen
hebben. Het misstaat niet tussen de oudere bebouwing en de antieke
schepen die in de haven liggen.
Op internet had ik al gezien dat de pont
uit de vaart is. Nog tot het einde van de week. Ik hoop dat hij eerder
klaar is maar ik heb niet hard genoeg gehoopt. Morgen vaart hij pas
weer. Toch is het geen probleem. Er rijdt een bus als alternatief en de
fietsen kunnen gewoon mee. Hetzelfde tarief als met de pont geldt. Voor
€ 6,80 laten we ons 45 minuten omrijden via de Weser tunnel.
Daarna hebben we weer een ploeterstuk
langs de dijk. Ik heb die dijk onderhand al wel gezien. Veel schapen die
weinig anders dan ‘Baaaaaa’ te melden hebben. De enige onderbreking is
een groep bejaarde dames die aan het klootschieten is. Als je daardoor
even geboeid bent, dan ben je ver gezonken.
In het dorp is al veel dicht maar de Italiaan is altijd open. In
recordtijd weten ze onze bestelling op tafel te zetten. Saskia gaat voor
een pizza en ik voor de pasta. Na het eten lopen we verder het dorp in.
Er is blijkbaar feest geweest bij de meiboom want het is er gezellig
druk. Voor ons iets te koud en we lopen terug naar de tent. Als we langs
de Italiaan komen besluiten we nog een koffie en een thee te doen. Het
is in het restaurant veel warmer dan bij de tent. De dames zijn verbaasd
ons alweer terug te zien en moeten daarom wel lachen. Ik wil graag een ‘Irish
coffee’ maar dat kennen ze niet. Het ligt aan mijn uitspraak want als ik
vertel dat het koffie met whisky is, dan begrijpen ze het wel. Maar ze
hebben het nog steeds niet. Ik ben niet voor één gat te vangen en vraag
of ze koffie hebben. Dat hebben ze. Dan vraag ik of ze whisky hebben.
Dat hebben ze ook. Ik bestel van beide een. Nu valt het kwartje en
uiteindelijk krijg ik mijn Irish coffee wel. Hiermee maken we nog een
uurtje vol.
|