Van de Limburgse heuvels tot het Groninger was

Fietserpad
Fietsen van de Limburgse heuvels tot het Groninger wad

Inleiding dag 1 dag 2 dag 3 dag 4 dag 5 dag 6 dag 7 praktische informatie

Zondag 26 april

Ondanks dat we al om acht uur aan het ontbijt zitten, zitten we pas na negen uur op de fiets. De lucht is zwanger van de regen, maar verkeerd nog lang niet in barensnood. In de loop van de dag trekt de bewolking weg en uiteindelijk fietsen we in T-shirt in de zon.
Het is even wennen, weer in het zadel. Het Brooks zadel is vrij hard, daardoor zit je goed op je zitbotjes, maar de eerste dagen is het knap beurs daar onderin. Gelukkig raakt het zo verdoofd dat je het na een uurtje niet meer voelt.
Omdat het zondagochtend is, is er haast geen kip op de weg. Een enkele hardloper en wat groepjes fietsende mannen. Ja, ‘mannen’, want je ziet haast nooit een groepje fietsende vrouwen.
We fietsen door bossen en langs mergelgrotten. Uiteindelijk komen we bij het Julianakanaal, wat we voorlopig zullen volgen. Later zullen we het af en aan inruilen voor de Maas. Het Julianakanaal is aangelegd omdat het verval in de Maas te groot was. Er zouden teveel sluizen aangelegd moeten worden. Daarnaast was de meanderende loop met veel bochten ook een probleem voor de grotere schepen. Onderweg komen we af en toe de sluiscomplexen tegen. Er zijn er vijf gebouwd om het totale hoogteverschil te overbruggen.
Bij Elsloo gaan we naar de andere kant van het kanaal. Dit levert een gemene klim op waarbij Saskia zelfs even moet gaan lopen. Hierna ruilen we het Julianakanaal in voor de Maas en in Maasband is onze eerste koffiestop met uitzicht op het water.

Voor de koffie hebben we eigen brandertje mee, de Jetboil. Deze heeft 2 kopjes water in ongeveer anderhalve minuut aan de kook. We zitten gedurende de hele week dan ook steeds op idyllische plekjes koffie te drinken en hebben nooit op een terras gezeten (Noot: de enige keer dat we koffie wilden drinken in een café was toen het regende, maar daar werden we weggestuurd omdat we één (!) minuut te vroeg waren). Is niet alleen veel goedkoper, maar ook meer genieten in de natuur. En koffie op de tijd dat wij het willen en niet afhankelijk van wanneer je een open terras tegenkomt.

We volgen de route langs de Maas en bij Maaseik steken we de grens over. We fietsen een tijdje in België waar het zeker niet minder mooi is. In Ophoven vinden weer bankje langs het water waar we de lunch nuttigen. Onderweg doen we meestal wat boodschapjes: brood, wat beleg en een soepje, dat we warm maken met behulp van de Jetboil.
Als we het stadje Thorn in stuiteren over de kasseien, zijn we weer in Nederland. Thorn wordt ook wel het witte stadje genoemd. Vroeger waren de huisjes niet wit, maar om het slechte onderhoud te verdoezelen, werden ze gewit. We dachten dat Gods huis voor iedereen openstaat, maar in Thorn moet je ervoor betalen. Dat willen we niet, dus fietsen we door.
Het wordt inmiddels drukker. Het weer is mooi en het is zondag. Dat lokt veel mensen naar buiten. Met name bejaarden op de fietsen met hulpmotor. Bij het plaatjes Horn is een mooi kasteel. We lopen voor op schema en er is een prachtig plekje in de luwte. Daar doen we een dutje in de kasteeltuin (gratis!) onder een fluitconcert van de vogeltjes. Het kan haast niet beter worden dan dit!

We nemen even afscheid van de Maas om het Leudal te bezoeken. Dit natuurgebied is een van de mooiste beeklandschappen van Limburg. Er komen drie beken bij elkaar. Een ervan, de Leubeek, drijft de Sint-Ursula molen aan. Tot onze teleurstelling, en die van de vele kindertjes die hier rondlopen, draait zij niet.
In Kessel zitten we nog een tijdje op een terras. De gunstige wind mee en het zonnetje hebben ons harder vooruit geduwd dan we dachten. Bij Neer maken we nog even een foto. Daarna door naar Baarlo, waar we overnachten. We fietsen het dorp even door voor we naar Mevr. Kammer gaan, maar we kunnen niet veel mogelijkheden om te eten vinden. Dan maar naar Mevr. Kammer, die ons met thee en koekjes ontvangt. In haar prachtige tuin zitten we even bij elkaar. Ze praat hard en veel en ze luistert niet. Maar ja, ze heeft dan ook een gehoorapparaatjein. Ze houdt ook erg van fietsen en dat hebben we dan weer gemeen.
Na de douche gaan we toch op zoek naar iets te eten. Uiteindelijk belanden we bij een afhaalpizzeria. Er staan een paar tafeltjes voor de wachtende mensen en daar krijgen we onze pizza geserveerd. Die van Saskia is niet helemaal gaar. Een groter contrast kan er niet zijn met het eten van gisteravond, maar ja… je kunt niet alles mee hebben. Het was wel goedkoop want 23 euro zijn we klaar. En dat is inclusief bier en wijn.
Vandaag zetten we 93 kilometer op de teller. Veel wind mee, zon en prachtige landschappen maken dit een topdag.