Fietserpad
Fietsen van de Limburgse heuvels tot het Groninger wad

Inleiding   dag 1  dag 2  dag 3  dag 4  dag 5  dag 6  dag 7  praktische informatie

Vrijdag 1 mei

Vannacht heeft het flink gespookt. Donder en bliksem en we hoorden de regen op het dak trommelen. De regenpakken zijn in gedachten al klaar gelegd. Maar als we de gordijnen open doen, dan valt het wel mee. Het is wel vochtig buiten (ongeveer even vochtig als het in de douche nog is van gisteren…) en mistig, maar wel droog.
Nienke heeft een goed ontbijt klaar staan met zelfs wat warme broodjes erbij. Met de buik vol, fietsen we de eerste kilometers terug naar de route door de mist. In Aalden doen we de boodschappen van de dag. De buik is dan nu wel vol, maar we hebben nog een lange dag te gaan en als fietsend verbrand je toch wel veel.
Vrij snel komen we in de Drentse bossen. Hier zullen we de komende tijd ook in blijven fietsen. Het licht filtert erg mooi door het bladerdek en de wereld bestaat uit meer tinten groen dan je je voor kunt stellen. Saskia verliest haat tas omdat hij niet goed vast zit. De duck-tape om de bagagedrager is wat versleten waardoor het slotje niet goed meer functioneert. Gelukkig fiets ik voor haar en horen we het meteen anders had ze het verder zonder ondergoed moeten doen.
Na de bossen van het Sleenerzand komen we in de bossen van het Schoonloër veld. Hier heeft een kunstenaar, geïnspireerd door de hunebedden, een grappig kunstwerk neergezet. Kijk hier voor een impressie. Bij het Elpermeer is het tijd voor de eerste koffiestop. Met uitzicht op de hei en de Schotse Hooglanders. Er is hier weer helemaal niemand en het is oorverdovend stil.
De mist en de zwarte velden geven je het gevoel dat je in een zwart-wit beeld fietst. Via boswachterij Grolloo komen we natuurlijk in Grolloo. Eerst nog over een fraai bruggetje en langs de tjasker, een molentje dat vroeger werd gebruikt om het overtollige water uit het land weg te malen. De naam Grolloo roept bij mij meteen de associatie van Cuby and the Blizzards op. Een bluesband uit een voorbij tijdperk. Hun liedjes reizen de komende kilometers mee.
Eindelijk breekt de zon door en komen we op meer bekend terrein. Het wordt ook gelijk drukker en de bekende grijze plaag uit Drenthe slaat toe. Veel bejaarden met bloemkool kapsels die met hun elektrische fietsen de fietspaden constiperen. Normaal gesproken als je belt, gaan de mensen wat opzij. Deze bejaarden niet. Ze gaan langzamer fietsen, draaien met moeite hun stramme hoofd om te kijken wie er belt en gaan dan langzaam aan de kant. Nog steeds zien we erg weinig vakantiefietsers maar wel veel toeristen. En dan met name bij de hunbedden van Rolde waar we op een bankje onze tweede koffie van de dag brouwen. Allemaal even kijken naar en klimmen op de stenen.
Ballooërveld ligt er nog net zo bij als vorig jaar toen we er bij ‘de ronde van Nederland’ langskwamen en ook de bossen van de Laren’s (zuid-, mid- en noord-) zijn bekend terrein. Iets voor Groningen stoppen we toch nog even voor een bammetje. Dit gebeurt vlak voor het huis van een bekende collega die ons gelukkig niet ziet.
Groningen passeren we via een eigen route. Het centrum kennen we al en we willen zo snel mogelijk verder. Bij de Paddenpoelsterbrug pikken we de route weer op. Het blijkt dat ik al jaren het Fietserpad fiets, althans dit deel dan. Want het is de bekende route die ik ook wel van en naar het werk fiets. Oostum, Garnwerd en Winsum. Het landschap is een totaal contrast met het landschap wat we de afgelopen dagen hebben gezien. Eigenlijk is dit het Nederland van de ansichtkaarten. Groene weiden met bonte koeien, een weids uitzicht en een blauwe hemel met wolkjes.
Saskia had eerder aangegeven dat ze bij Winsum naar huis wilde. Ik niet. Als ik bij Withuis begin, dan wil ik eindigen op de dijk. Gedurende de laatste dag heb ik haar kunnen overtuigen dat dit de enige juiste keuze is. Ze is om en gaat mee ondanks de lichte wind die we tegen hebben. Als tegenprestatie moet ik haar wel uit de wind houden.
Via Mensingeweer en Eenrum door naar Pieterburen. Blijkt dat we toch weer over een weggetje gaan dat we nog niet eerder gefietst hebben. En dat zo dicht in onze buurt!
In Pieterburen tanken we nog even bij voordat we de laatste kilometers doen. Maar uiteindelijk staan we dan toch op de dijk. Na 639 kilometer feliciteren we elkaar met het behaalde resultaat. Eindelijk maar toch gedaan!
Naar Baflo hebben we de wind mee en we vliegen op huis aan. Er lokt een heerlijke douche en Lisa heeft beloofd het eten klaar te hebben. Na een week uit eten is dat een mooi vooruitzicht en een goede afsluiting van een mooie tocht.

Het is mistig en koud als we beginnen	De oude handelsweg door het bos
Drenths onderonsje	Zwart-wit of kleur?
Meer groene tinten dan je je kunt voorstellen	Houden we het droog?
Grolloerveen	Een tsjasker
Gene Drenthe zonder hunebed.	Vlak voor het binnengaan van Groningen
Het Nederland zoals we het kennen van de ansichten	Bijna aan het einde
De dijk met daarachter de Waddenzee	Gehaald!

Terug naar de fiets site van Hans