Heel de
heuvelrug
Een rondje van 200 km door het
centrum van Nederland
Herfstvakantie
2009. Ik heb een week vrij genomen en natuurlijk willen we ook
nog een paar dagen fietsen. De weersvoorspelling is redelijk, zij het
dat het wel behoorlijk fris zal gaan worden. Doet ons niets. We kunnen
ons warm kleden, dus dat mag geen belemmering zijn. We hebben nog de
route liggen van ‘Heel de heuvelrug’, een ronde over de Utrechtse
heuvelrug van ongeveer 200 km. Het mooie is dat we in Wageningen kunnen
starten. De keus is dus snel gemaakt. Fietsen op de auto en gaan.
Op maandag 19 oktober fietsen langs de Rijn naar ‘de
blauwe kamer’ waar het startpunt ligt. Het is droog, maar grijs en
bewolkt. De voorspelling is mogelijk een spatje regen, maar we houden
het droog. Ik fiets in driekwart broek. Dat is duidelijk te koud en dat
blijft me de hele dag achtervolgen. Pas ’s avonds met een hete douche
wordt ik weer warm.
De route bestaat uit een zevental rondjes, die gecombineerd kunnen
worden tot één grote ronde. Hij loopt vrijwel alleen over fietspaden en
door natuurgebieden. Er is een leuk boekje van met veel achtergrond
informatie en de routes. De eerste dag zien we nauwelijks andere mensen
fietsen. Mogelijk blijven ze binnen wegens de kou en het gebrek aan zon.
Wij genieten er niet minder van. Vandaag fietsen we haast uitsluitend
door natuurgebieden. Ik heb dit gebied altijd gezien als een van de
drukste en dichtst bebouwde gebieden van Nederland met veel snelwegen,
maar niets is minder waar. Het zijn alleen maar beschermde parken met
ontzettend veel bossen. De route voert ons meestal om plaatsen heen.
Deze dag komen we ook geen winkel tegen, voor boodschappen moet je
eigenlijk even een stadje in.
In Rhenen moeten we gelijk op de pedalen om de rug te beklimmen.
Gedurende de tocht moet er zeker af en toe wat geklommen worden om de
rug op te gaan. Maar wat omhoog gaat, gaat ook weer naar beneden en zo
krijgen we altijd onze energie weer terug.
Bij een eerste koffiepauze komt een herder met zijn kudde schapen langs.
De drie honden die hem helpen hebben er duidelijk plezier in. Prachtig
om te zien hoe ze zo’n chaos van wol bij elkaar weten te houden.
Daarna verder. Het landschap wisselt zich af en er is genoeg te zien
onderweg. Een tabaksschuur bij Amerongen. De graftombe van Nellestein en
veel landhuizen en kastelen die allemaal in het boekje beschreven staan.
Wat een beetje tegenvalt zijn de herfstkleuren. Ik vermoed dat, door de
droogte, veel bladeren ineens van groen naar geel zijn gegaan en de rode
fase hebben overgeslagen. Ook omdat we vandaag weinig zon zien komen de
kleuren wat vlak uit.
Soms loopt de route langs de snelweg. Dit geeft een hoop lawaai en het
zijn ook maar korte stukje. Het doet je dan pas realiseren hoe rustig de
rest van de route eigenlijk is. Bij Hilversum hebben we (na 92 km) onze
eerste overnachting. Het is weer een prima adres van Vrienden op de
Fiets. Mevrouw van Dijk zet een kopje thee voor ons om op te warmen.
Daarna douchen en in een nabij gelegen winkelcentrum eten we bij de
Chinees. Een mooie afsluiting van een eerste dag,.
Hieronder een foto impressie van de eerste dag. Klik
op een foto om hem groter te zien. Je kunt daarna verder bladeren door
<pijltje> terug of <pijltje> vooruit.
Op
dinsdag 20 oktober zitten we om acht uur aan het
ontbijt bij Mevrouw van Dijk. Ze heeft haar best gedaan. Vers geperst
sapje, gekookt eitje en een keur aan brood en beleg. We nemen het er
goed van. Om kwart voor negen nemen we afscheid en stappen op de fiets.
Het is koud. Mijn thermometer zakt langzaam naar 5,6 graden. Ik heb
geleerd van gisteren en draag een lange trainingsbroek. Niet heel warm,
maar geen blote (onder)benen meer en dus minder koud. Het lijkt erop een
mooie dag te worden met veel zon. Zelfs nu, zo vroeg, zijn de kleuren al
meer helder, scherper en meer contrast. We kijken er naar uit om weer
door de bossen te fietsen.
Bij landgoed Gooilust is de eerste fotostop. Ik krijg koude handen en
ben blij als de handschoenen weer aan kunnen. We fietsen door en
langzaam geeft de zon meer en meer kleur aan de bossen. Iets voor Bussum
krijgen we zin in koffie. Bij een tafel in de polder maken we een bakje.
Het waait hard en ik dacht dat we uit de wind zouden zitten door het
riet, maar helaas. We slaan de koffie achterover en gaan snel weer op de
fiets. Trappen houdt ons toch warmer. Na Bussum volgt een rondje steden.
De route loopt door Naarden-Vesting. Afgezien van dat dit een prachtig
stadje is, heeft het ook een mooie kerk. Aangetrokken door de warmte
gaan we even naar binnen. Het plafond is van hout en beschilderd met
taferelen uit het Oude- en het Nieuwe Testament. Bijzonder is dat dit
gewoon op het hout gedaan is. Een oudere man loopt als gids rond en weet
ons het een en ander te vertellen. Boeiend!

Daarna gaan we langs Huizen, door Blaricum en Laren. We vergapen ons aan
de gigantische huizen die hier staan. Er wordt nog steeds volop gebouwd
en gerenoveerd gezien het feit dat er haast voor elk huis een
aannemersbusje staat. We kennen de grote huizen van Haren maar zo groot
en zo luxe als ze hier zijn zien we niet in het Noorden. Na Laren gaat
het weer door de bossen en over de heiden. Het weer wordt steeds warmer
maar we kunnen niet zonder de handschoenen. Het is vandaag ook veel
drukker dan gisteren. Veel mensen trekken er nu toch even op uit, mede
door de herfstvakantie. De meesten zijn wandelaars en (vakantie)fietsers
zien we nauwelijks. Bij kasteel Groeneveld is het op zijn drukst. Veel
mensen komen een kijkje nemen.

In de bossen regent het bladeren. Ook de grond lijkt soms een zee van
bladeren in allerlei tinten. Soms rijden we door zo’n plas heen en dan
ben ik blij dat er niet ineens een vijver onder zit. Het verschil is
nauwelijks te zien. De landschappen zijn zeer verschillend. Fiets je
door het bos, even later zit je op de heide of ga je over een
zandverstuiving heen. Het blijft interessant fietsen in Nederland.
In Woudenberg overnachten we bij Willem Tel. We verstoppen onze appels
goed voor we aanbellen. De familie Tel heeft, naast ons, ook een drietal
Duitsers te logeren, die in de buurt werken, maar daar merken we niets
van. Ze komen pas later en gaan heel vroeg weg. We zien ze alleen even
als we terugkomen van de pizza. Zij brengen de tijd door met roken en
bier drinken naast de voordeur.
De bistro is dicht, dus we vallen terug op de pizzeria. Die overigens
ook als steak-house en kebab-tent fungeert. Het eten is ok, maar de show
die voor ons opgevoerd wordt is beter. We zitten voor het raam en voor
ons, op straat, is een grootscheepse brandweeroefening aan de gang. Het
huis tegenover staat (zogenaamd) in brand. Er moeten kinderen gered
worden, de brand moet geblust worden en er is van alles te doen. We
hebben ons niet verveeld.
Als we naar huis teruglopen gebeurt er iets bijzonders. Als ik opzij
kijk zie ik mijn vrouw in een voortuin liggen. Op handen en voeten
tussen de hortensia’s. Gestruikeld over een buxus heg terwijl ze
achterom keek. Ik help haar eruit en klop haar af. Mentaal maak ik de
notitie dat ze voortaan minder wijn krijgt… Op onze kamer lezen we nog
een tijdje tot de luiken dichtvallen.
Hieronder de foto's van de tweede dag.
Op
woensdag 20 oktober hebben we een relatief korte dag.
We hoeven ‘nog maar’ 50 kilometer tot ons beginpunt. Het ontbijt is iets
minder uitgebreid, maar we kunnen er de eerste uren op vooruit. Het is
weer erg mooi weer, ondanks dat de voorspelling niet zo was. Pikken we
toch nog weer even mee.
Na Woudenberg gaan we eerst door Maarn. Daarna komen we door een gebied
wat officieel een van de stilste plekken van de heuvelrug is. Maar
vergeleken bij Noord-Groningen is het hier eigenlijk nergens echt stil.
Je hoort bijna altijd wel een snelweg in de verte of een vliegtuig in de
lucht. Onder het ritmische getik van onze versnellingsnaaf gaat het
verder. We rijgen een aantal bossen en natuurgebieden aaneen. De route
loopt veel over steenslag- en zandpaden. Op het Leersumse veld genieten
we van een bakje koffie. Een enkele trimmer komt zwoegend voorbij en
kijkt verlekkerd naar onze koffie. Daarna weer op de fiets. Via Leersum
en Amerongen komen we weer op bekend terrein. De route blijft zich door
de bossen slingeren en de temperatuur begint, voor het eerst in dagen,
op een aangename temperatuur te komen. Ik begin zowaar wat te zweten!
Bij Rhenen moeten we, net als op de heenweg, weer een stuk klimmen. Ik
begin wat last van de knie te krijgen en ben blij dat we vandaag niet zo
ver hoeven. Daarna volgt een lange afdaling door het bos. Het lijkt wel
een achtbaan.
Voor we het weten is de Rijn weer in zicht en fietsen we ‘de Blauwe
Kamer’ weer binnen. Het rondje is vol. Een stuk van ruim 200 kilometer
door het hart van Nederland. Het is absoluut een van de mooiere tochten
door Nederland geweest. Veel bossen. Veel fietspaden en allemaal erg
rustig. Nederland is niet zo groot, maar het blijft ons verbazen.
Hieronder nog wat foto's van de derde dag.

Terug naar de fiets site van Hans
Praktische
informatie
Route
De route bestaat uit een
zevental rondjes, die gecombineerd kunnen worden tot één grote ronde.
Hij loopt vrijwel alleen over fietspaden en door natuurgebieden.
De lange ronde is ongeveer 200 kilometer lang en is uitstekend
bewegwijzerd, net als de kleinere rondjes. Er is slechts één enkele plek
geweest waar we niet goed konden zijn waar we heen moesten.
Boekje
Er is een leuk boekje van met veel achtergrond informatie en de
routes. De route, opgedeeld in de zeven rondjes, zijn beschreven in het
boekje 'Heel de Heuvelrug Fietsroutes', dat uitgegeven wordt door
Buijten & Schipperheijn (Amsterdam).
Het boekje is verkrijgbaar bij VVV's, ANWB winkels en de betere
boekhandels op de Heuvelrug. Het boekje kost € 13,50. Het
ISBN-nummer: 9058811913. Aantal Pagina's: 80
Startpunten
Je kunt eigenlijk op elke plaats langs de route beginnen waar je wilt.
Wij zijn (uit praktische overwegingen) begonnen in Wageningen. Het zit
op een uiteinde van de lus en dat vonden we wel mooi.
Overnachten
Naast kamperen kun je ook logeren bij ‘Vrienden
op de fiets’.
GPS
Hier kun je de route downloaden in
Garmin (gdb) formaat en hier in gpx formaat.
|