|
Vannacht leek het wel of we op een slaapzaal lagen. De tentjes stonden
zo dicht op elkaar, dat je elke ademtocht hoort alsof ze naast je
liggen. En als iemand zich omdraait, heb je de neiging om je slaapzak
vast te houden voor het geval die meegetrokken wordt. Bij het ontbijt
kijken we elkaar schattend aan. Er waren meerdere scheten te horen met
meerdere klankhoogtes. Dus meerdere mensen, maar het vrijwel niet uit te
maken wie het was. Lastig en je blijft toch op je hoede de rest van de
dag.
Vandaag blijven de fietsen op slot. Er staat er een kanotocht op het
programma. Wouter heeft de hele zaak geregeld maar zijn Frans gaat toch
wat achteruit. Had hij vorig jaar nog een bus met airco geregeld, nu
moeten we lopend heen. Wat voor hem pleit is dat het maar 500 meter is.
En zo vertrekken we om kwart voor elf van de camping.
Met een tweetal busjes worden we bij
de startplaats
gebracht. Een kano uitzoeken, zo’n gek hesje aan, een peddel opmeten en gaan. Het
is heerlijk om met dit weer
op de Tarn te drijven
. Soms stroomt het zachtjes en soms gaat het wat harder. Onderuit gaan is niet erg want
je droogt zo op. En dat een aantal mensen, al dan niet geholpen door
anderen, onderuit gaan is duidelijk.
Halverwege wordt er even gepicknickt
op een eilandje
en omdat we veel te vroeg bij het eindpunt zijn, dobberen en zwemmen we daar ruim
een uur voordat de bus komt om ons op te halen. Een mooie afwisseling
van al dat fietsen. Zo rond kwart over drie zijn we weer terug op de
camping.
|
Het leed dat vakantie heet: Deel 2, het
Franse toilet.
Een moment van rust in de dag is toch als je even op het
toilet zit. Even ontspannen, rust in het hoofd en de stilte om
je heen. In Frankrijk denken ze daar anders over.
Het originele Franse toilet bestaat uit plaat 80x80 cm,
voorin een tweetal voetstappen waarop je staat en
een gat van 15 cm aan de achterkant van die plaat. Bij ons staat
er een pot op dat gat zodat je rustig kunt zitten, maar in
Frankrijk zijn ze dat vergeten.
Dat betekent dus dat je op je hurken boven dat gat moet
hangen en zo de bruine hond moet verzuipen. Hierbij kunnen een
aantal dingen fout gaan. De lijst is vast langer, maar laat ik
minstens 2 problemen noemen:
- Je kunt niet door je hurken. Hetzij omdat je niet lenig
genoeg bent of omdat je toch wat pondjes te veel hebt die nu
in de weg zitten. Dit betekent een grote hoogte en een
zwaartekracht die meer invloed krijgt. Nu wordt het richten
belangrijk. En de substantie want een spatje heb je maar zo.
- Je zit op je hurken en je verliest je evenwicht. In dit
geval kun je geluk hebben en naar voren vallen. Dat vang je
met je hoofd, hand of knieën op. Vervelender is het als je
naar achteren valt. Onvermijdelijk is dan het contact tussen
je derrière en de wc-plaat met alle gevolgen van dien. Ik
hoef, denk ik, niet aan te geven dat dit na de boodschap
vervelender is dan ervoor. Tenzij je goed in het gat gemikt
hebt.
Goed, het is gelukt, je hebt je broek weer opgehesen en nu
moet de boel weggespoeld worden want je weet nu ook waarom je
nooit een prijs wint met schieten op de kermis. Je staat daar op
je Teva teenslippers en je draait aan de knop. Er komt ineens
een stroom die je gelijk tot je enkels in het water zet. En niet
alleen water. En dan besef je waarom teenslippers in de geval
niet zo handig zijn. Krijg het dan nog maar weer tussen je tenen
vandaan.
De meeste campings hebben, naast meerdere Franse toiletten,
meestal ook één gewoon toilet. En meestal staat daar een rij
voor terwijl alle andere vrij zijn. Want een paar nieuwe
teenslippers zijn niet duur, maar voor dat geld kun ook een
lekker ijsje kopen.
|
Vandaag begint ons tweede corvee en we willen toch nog wat van Ispagnac
zien nu we de kans hebben. Er zijn ook twee caches in Ispagnac. Van de
eerste, bij de kerk, was al bekend dat hij weg is en de tweede bij de
tijdelijke brug
constateren we dat die ook verdwenen is. Jammer, maar niet teleurgesteld want het plekje is erg mooi.
Bij daglicht zien we pas dat Ispagnac best wel oud is. Het heeft een wat
Spaanse uitstraling door de
zandkleurige huisjes
,
een fontein
, de smalle
straatjes
en het plein en
de kerk
. En de omgeving is best aardig. Achter de camping is een prachtige brug die de
moeite waard is.
We helpen mee het eten te prepareren. Vandaag zijn het mais-koeken met
ui en prei. Dan een stevige chili met natuurlijk een salade, tortilla
chips en guacomole saus om te dippen. En als toetjes hebben we nog taart
die over is van de verjaardag van Anja (hiep-hiep-hoera!).
’s avonds lopen we nogmaals het dorp in. Het is tenslotte toch vlakbij.
De plaatselijk vader Abraham heeft een show op het marktplein, de
jeu-des-boules ballen tikken gezellig en het is druk op de terrasjes.
Precies zoals een zwoele zomeravond in Zuid-Frankrijk zou moeten zijn.
Met die gedachten kruipen we de slaapzak weer in. Gezien de maaltijd van
vandaag zal het vannacht wel weer een fanfare worden. Misschien dat ik
nu kan bepalen wie de piccolo speelt en wie de tuba.
Noot: De gebruikte kano-foto's zijn van Monie.
|