Ondanks dat het zondag is en een rustdag, willen we niet stilzitten. Na het ontbijt stappen we op de fiets om naar Nant te gaan. Onze eerste fietsvakantie met Cycletours was ook in dit gebied en we hebben goede herinneringen aan die vakantie en aan Nant. Tijd om deze te gaan herbeleven.
Onderweg komen we weinig auto’s tegen als we door Canyon de la Dourbie fietsen. Wat we vooral tegenkomen zijn groepjes dames op de racefiets. Bijzonder. Want je zou toch groepjes mannen verwachten. Die fietsen tenslotte ook bij ons op zondagochtend in kuddes door het landschap. In Frankrijk blijven kennelijk de mannen in bed liggen.
Als we in La Roque Sainte Margeruite koffie drinken stopt er een groepje motorrijders. De helm gaat af en ze schudden hun lange haar uit.
Ook dames en ik rust mijn koffer…
De rest van de route is één groot deja-vu. Het is erg groen hier en we komen weer langs de camping waar we ruzie kregen met de campingbazin omdat de kinderen met waterballonnetjes speelden terwijl het zo droog was. We komen langs Cantobre dat op een rots lijkt gebouwd. En het centrum van Nant waar de tijd stil heeft gestaan. Het plein met de fontein en het gemeentehuis is nog precies als ik me herinner. En natuurlijk het overdekte terras waar we toen gezeten hebben.

Het begint wat te betrekken en op het plein schuiven we aan onder een parasol. Ze hebben Sangria en paella in de aanbieding, een gouden combinatie waar we graag gebruik van maken. Ondertussen klettert de regen heel even naar beneden, maar wij zitten droog. Het blijft gelukkig ook bij die bui. Als ik de tweede sangria bestel weet ik nog niet dat deze als een soort van vloeibaar vals plat in de benen gaat zitten. Hij smaakt er niet minder om.
Bij het terugfietsen moeten we eerst een stukje omhoog. Voor mij telt het dubbel gezien de extra sangria. Daarna gaat het allemaal heel gemakkelijk want we gaan stroomafwaarts. In deze kloof fietsen we in het algemeen steeds vlak langs de rivier . Nu hebben we ook pas door dat we op de heenweg eigenlijk de hele tijd op vals plat gefietst hebben. En dat terwijl het leek alsof de weg omlaag ging. Zijn we de hele weg optisch gefopt zonder dat we het wisten. Toch nog 60 kilometer op de teller vandaag en maar 391 hoogtemeters.

Het eten is klaar en ondanks de paella lust ik wel weer wat. Vooraf hebben we tapas. Dan een salade met dadels en kaas en een broccoli/sperzieboon salade. Om de grote honger te vullen heeft Monie pizza’s laten aanrukken. Door de schrikverhalen van vorig jaar waarbij we véél te weinig pizza’s hadden heeft ze ruim besteld. We eten dagen daarna nog steeds pizza. Als toetje een eigengemaakte tiramisu.
We worden ook weer geconfronteerd met het feit dat toeval niet bestaat. Volledig willekeurig hebben we er vandaag voor gekozen dat we afwascorvee hebben en welke spreuk staat er vandaag op de kalender, die we mee hebben: ´Afwassen is niet alleen een prima Zen oefening. Het levert ook nog een schone vaat op´. Ik rust mijn tweede koffer.