Bij het ontbijt in de gemeenschappelijke ruimte komen we de Russen weer tegen. Ze maken alles op wat de andere kampeerders hebben laten staan. Macaroni, pap en crackers. Wij eten onze eigen broodjes en maken een praatje met ze. Ze heten Sergei en Olga. Hoe kan het ook anders voor Russen? Ook zij willen vandaag doorfietsen naar Helsinki. En ook via ‘de Koningsweg’. Maar ze hebben geen kaart en vragen ons hoe ze moeten rijden. Dat leggen we uit en nemen afscheid. Er is maar één camping in Helsinki, dus als het goed is komen we ze vanavond weer tegen.
Om kwart over negen fietsen we weg met mooi weer. Maar als we, gedurende de dag, Helsinki naderen wordt het bewolkt en zien we de zon niet weer terug. Het is niet zo’n spannende route. Veel ‘Zweedse’ landschappen. En af en aan stukjes over ‘de Koningsweg’. Die is wat rustiger dan de gewone wegen. Aan een prachtig spiegeld watertje doen we een kopje koffie.

De hoogtepunten zijn een oud kerkje, wat we op een kruising tegenkomen en de supermarktje waar we even boodschappen doen. We zijn verbaasd hoeveel verschillende producten ze in een ruimte zo groot als een woonkamer kwijt kunnen. Een aardig mannetje helpt ons. Als we aangeven dat we het op het bankje naarst zijn winkeltje gelijk gaan opeten, geeft hij er nog wat servetjes bij.

Bij Helsinki komen we in de bebouwing. Het is heel erg zoeken want er staat niets aangegeven. Op de GPS is het een spaghetti van kleine weggetjes waardoor het overzicht mist. Ik kan wel zien in welke richting we moeten gaan, dus we komen wel steeds dichterbij. Een probleem zijn hierbij de snelwegen. Die kunnen we niet altijd met de fiets oversteken. Hierdoor moeten we een paar keer terug en opnieuw zoeken. Maar we komen steeds dichter bij de camping, die, gek genoeg, nergens op de fietspaden aangegeven staat.
Uiteindelijk vinden we hem wel. Het is een grote camping. Eigenlijk zoals we de campings in Nederland gewend zijn Professioneel opgezet, veel caravan en camper plekken. Een paar veldjes voor tentjes die daar dan ook dicht op elkaar staan. Hier komen we (eindelijk) ook meer fietsers tegen. Voor de wc en douche heb je een pasje nodig maar het is allemaal prima verzorgd.

De cirkel is rond en we proosten erop. Een dikke 1200 kilometer gefietst. Zonder wezenlijke problemen en ongelukken. De eerste grote fietsreis zonder support en zonder kinderen. Het smaakt naar meer en we weten nu dat we het kunnen en ook leuk vinden. En eindelijk hebben we de fietsen volledig kunnen gebruiken waarvoor ze bedoeld waren. En ook daar zijn we erg tevreden over. We koken een eigen potje op de camping. Alles moet op want we hebben het verder niet meer nodig. ’s Avonds lopen we een rondje over de camping. Op zoek naar de Russen. Maar we kunnen ze niet vinden of ze zijn (nog) niet gearriveerd.