We worden gewekt door de fanfare van een scheten-latende Fin in een tentje naast ons. Ik dacht dat ik er wat van kon maar in zijn orkest bespeel ik de piccolo. We zijn er dus op tijd uit en ik sta weer alleen onder de douche. Lekker rustig zo. Om kwart voor negen hebben we de tent ingepakt en ontbeten. We kunnen gaan en zeggen gedag tegen de Fransen die ook reisvaardig zijn. Gedurende de dag zullen we regelmatig haasje-over met hun doen en ze zullen iets voor ons in Mikkeli aankomen.

Eerst hebben we een klein stukje binnendoor over een gravelweg. Het is mooi weer en begint langzaam op te warmen. Maar dit geluk kan helaas niet doorgaan. We komen al vrij snel op de 62. Dit is een vrij drukke twee-baans weg waar het verkeer behoorlijk langs je heen raast. Zo druk dat ik van de weg gereden wordt door een vrachtwagen. Hij schat de snelheid en de tegenligger verkeerd in en kan maar één kant op. De mijne. Daarmee is er voor mij geen ruimte meer en moet ik de berm in. Gelukkig zag ik het in mijn spiegeltje aankomen en gebeurt er niets. Maar dit is iets wat ik niet verwacht had in Finland.
Het nadeel van de drukte wordt gecompenseerd door de uitzichten. Dit is een van de mooiste delen van het merengebied. Bij Pistohiekka zijn de zandstranden. Daar houden we een koffiestop en zien we de Fransen langsfietsen. We zitten hier aan het Lietvesi en dat schijnt een van de meest gefotografeerde meren zijn van Finland. De koffie smaakt er meteen wat beter door.

In Anttola hebben we een lange stop. Bij een ravintola gaan we gelijk warm eten. Ik een biefstuk met patat. Saskia een roerei met kaas en groenten. Toetje en koffie na en voor € 20,- zijn we klaar. We doen gelijk wat boodschapjes en bij de bieb werken we de site even bij. Daarna weer op weg. Nog ongeveer negen kilometer over de 62 die steeds smaller en drukker wordt.
We slaan af bij Prikkala. Weer zo’n prachtige Finse naam met medeklinkers achter elkaar. Het Fins is een fonetische taal en deze dubbele medeklinkers hoor je ze dus ook echt uitspreken. Iets wat ik niet na kan doen. Het is een verademing om weer rust om je heen te hebben. We kijken even naar een eekhoorntje dat even nieuwsgierig is naar ons. Na een tijdje komen we op de 5, een grote weg naar Mikkeli. Maar gelukkig is hier een fietspad naast. Bij een oud, gerestaureerd landhuis doen we nog een cache en een kopje thee. Dan is het nog een klein stukje naar de camping.
Die valt wat tegen. Het is een grote familiecamping bij een pretpark annex zwembad. Naar Nederlandse maatstaven is het hier absoluut niet druk maar met onze afgelopen ervaringen is het een drukke volle camping. We vinden toch een mooi plekje op het veld bij een boom. In het bos zoek ik een tak en daarmee construeer ik een waslijn. Want er wordt zo een wasje gedaan. Het is bitter warm in de zon en we zijn blij dat we schaduw van de boom hebben. Er is geen winkel in de buurt, dus we moeten het zonder biertje en cider doen. Hiervoor gaan we naar een aanpalend terras en schaffen we voor € 9,50 de genoemde artikelen aan. Best duur hier.

Bij onze tent eten we ’s avonds een boterhammetje. We hebben een potje haring in roomsaus gekocht. Erg lekker op de boterham! Na de koffie doen we nog een cache in de buurt van de camping. Daarbij ontmoeten we een stel Finse cachers die het als beroep hebben. Het is hun 29^e (!) cache van de dag. Tijdens een vakantie van twee weken doen ze er 200 (!). Zo fanatiek zijn we niet. Na terugkomst lopen we even op de camping rond en constateren dat het hier best vies is. Dat hadden we al gezien bij de toiletblokken. Maar bij de sauna is het helemaal een vieze bende met veel afval. Maar goed, blijkbaar krijg je dat bij grote campings. Morgen hoeven we niet op de fiets. Dan gaan we naar het stationnetje van Tapani en Sylvia.

Klik op een foto hieronder om hem groter te zien. Je kunt daarna bladeren met de pijtjestoetsen