Vakevale - Lappeenranta
Väkeväle - Woonwagenkamp – Spectrolite – Russen – Horzels –
Lappeenranta – Was – Noodles – Snurkende motorrijders

Om acht uur zitten we aan het ontbijt in de woonkamer van onze gastvrouw. Veel porselein, kitsch en kleedjes. Het plastic op de bank mist, maar verder had dit interieur zo in een woonwagenkamp gekund. Het ontbijt is prima, vers fruit, brood en een keuze aan beleg.
Voordat we gingen ontbijten heb ik nog even foto’s gemaakt< aan het meer dat er werkelijk als een spiegel bij ligt. Schitterend.
Om kwart voor negen vervolgen we de onverharde weg. Na een tijdje komen we op de asfaltweg richting het noorden. Deze weg is wat drukker en de Finnen rijden allemaal netjes in een boog om je heen. De Russen niet. Die kijken nergens naar en blazen zo langs je. Ik denk dat hier mijn aversie tegen Russen begint. In het algemeen een asociaal en luidruchtig volk. Gelukkig zijn er ook uitzonderingen, zullen we later merken.

Ylämaa komt in zicht. Uit de Lonely Planet begrijpen we dat dit een druk stadje is, bekend om zijn edelstenen en dan met name Spectrolite, wat alleen hier gevonden wordt. Bij de ingang van het dorpje staan wat keten. Ik denk een pompstation en Saskia denkt aan noodbouw. Het centrum van Ylämaa kunnen we echter niet vinden. Een kerk (die gesloten is) en wat verspreide huizen. Bij de supermarkt vragen we even en de keten/pompstation blijkt het museum te zijn. Dus weer terug naar de weg en kijken. We zijn alleen in het museum (één ruimte) en krijgen persoonlijk uitleg van de dame die ons de kaartjes verkoopt. Ze hebben er honderden soorten stenen en met name Spectrolite. Allemaal erg interessant.

Daarna gaan we door naar Lappeenranta, waar ons rondje meren begint. Heel veel onverhard en heel veel langs de Russische grens. Eigenlijk wil ik wel even over de grens om te kunnen zeggen dat ik in Rusland ben geweest, maar ik duf het niet. Ze pakken je op voor je ‘borsjt’ kunt zeggen en over het Russische gevang heb ik slechte verhalen gehoord.
Het weer is prima de hele dag en dat geeft gelijk een ander probleem. Zodra je stopt, wordt je belaagd door vliegen en horzels. En niet van die kleintjes, maar formaat mus. Lunch onderweg lukt dus even niet. Dorpjes zijn hier allang niet meer. Alleen stenen, bomen en af en toe een watertje. En soms een geocache.

Een stukje onder Lappeenranta lukt mij wat nog nooit eerder gelukt is: de weg kwijt raken met de GPS…We fietsen door het bos, op de GPS is het een spaghetti van wegen en paadjes en ik kan er wel mee in Lappeenranta komen, maar niet via de weg die ik wilde.
Als we Lappeenranta binnen rijden valt het op dat hier zoveel grote winkels zijn. Auto’s, elektronica, witgoed en supermarkten. Het blijkt dat veel Russen hier komen winkelen.
De camping ligt helemaal aan de andere kant van de stad en in het centrum zoek ik nog even een Internet station. Lukt niet want de bieb en het VVV zijn al dicht. Het centrum ziet er wel leuk uit en gaan we morgen eens goed bekijken. In Finland fiets je in het centrum (dorp en grote stad) trouwens gewoon over de stoep. Die deel je met de voetgangers. Dit betekent dat je vaak een stoep af en op moet en veel zebra’s oversteekt. Voor de zebra’s stoppen overigens weinig mensen.

De camping is groot en druk voor ons doen. Er zijn kampioenschappen van iets in de stad, dus het is er extra druk. We vinden wel weer een mooi plekje, maar niet zo rustig als anders. Omringd door Russen en motorrijders. Voor € 2 ,= huren we de wasmachine want alles is inmiddels vies. Morgen vieren we onze eerste rustdag, dus dan kan het goed drogen. Voor de zekerheid hangen we het wel overdekt op. Een goede keus blijkt later.
Er is geen restaurant in de buurt, dus we moeten zelf aan het koken. Het is gelukkig mooi weer, dus dat kan buiten op een bankje. Noodles met gehaktballetjes in kerriesaus. Best te eten. Daarna even over de camping en aan het water kijken. Het is wat gaan betrekken en ik vrees het ergste. Geplaagd door dorst sluit ik af met een biertje bij de receptie. Saskia heeft geen zin en kruipt in de slaapzak. Daar voeg ik me later bij en al snel horen we niks anders dan zagende motorrijders. En even later zelfs die niet meer.

Klik op een foto hieronder om hem groter te zien. Je kunt daarna bladeren met de pijtjestoetsen

                 
Vorige dag Overzicht Volgende dag