Rustdag Lappeenranta
Regen – Russen – Cappuccino – Immigranten – Zand – Museum –
Atomi – Biertje – Spaans – Leeg

Gisteravond begon het te regenen. Eerst zachtjes, maar later steeds harder. We geven er deze keer niet zo veel om want we hebben toch een rustdag. Dat betekent uitslapen! Voor zover je van uitslapen kunt spreken, want op een matje kun je niet echt uitslapen.
Door de regen staan we wat later op en ontbijten we in de gemeenschappelijke ruimte. Deze bestaat uit een aantal losse keukentjes en denk maar niet dat als jij in zo’n keukentje zit dat dit betekent dat je er ook alleen zit. Russen schuiven gewoon je spullen opzij en komen erbij zitten. Daarbij laten ze ook nog steeds de deur open. We zijn er niet echt gecharmeerd van.

Tegen elf uur stappen we op de fiets en in de laatste regen van de dag fietsen we naar Lappeenranta. Het is zondag, dus de winkels zijn niet open. We zoeken eerst een koffiebar waar we een cappuccino  met een lekker stukje gebak bestellen. We hadden altijd het idee dat de tweede koffie gratis is in Finland. Daarom tappen we ons nog een in, maar het meisje komt achter ons aan en wil toch nog wat geld zien. Wel halve prijs, maar toch…
Daarna bezoeken we het Wolkoff museum. Dit is het huis van een familie waarvan de voorouders Russische immigranten waren. Ze hebben er geleefd van 1872 tot 1986 en toen is het, compleet met inboedel, geschonken als museum. Je ziet erbinnen dus ook een interieur die de gehele periode beslaat. Er staan foto’s van 100 jaar geleden, maar ook van 10 jaar geleden. Er ligt een tijdschrift van de jaren 70 maar er staan ook boeken uit 1900. Met een gids gaan we door het huis heen. We mogen alles bekijken en vragen stellen.
Als we weer naar buiten gaan, vraag ik aan de jongen achter de kassa of er ook een internet café in de buurt is. Hij denkt hard na en geeft me uiteindelijk toegang tot zijn kassa (!) waar je ook op kunt internetten. Bijzonder! Snel werk ik even de blog bij.

 Noot: De Finnen komen stug over en zijn zeker niet open. Ze beginnen zelden zelf een gesprekje en als je wat vraagt krijg je over het algemeen korte antwoorden. Ze zijn wel hulpvaardig want ze willen je altijd wel helpen.

Daarna gaan we naar de haven. Het zonnetje schijnt inmiddels alweer. Daar is het Hiekkalinna, een gigantisch zandkasteel wat door verschillende zandhappers gebouwd wordt. Dit jaar is het thema sprookje, maar ik herken ook mythen en legenden. Het is een gezellige boel daar met een mini kermis en veel ouders met kinderen.
We lopen door het stadsdeel met het fort terug. Hier zijn wat oude gebouwen te vinden en een museum. Daar kijken we even en wat veel indruk maakt is een documentaire over de grens tussen Finland en Rusland. Ze laten daar de schrijnende gevolgen zien van de steeds wisselende grens en dat de mensen die er links en rechts van wonen eigenlijk niet verschillen. Bij de Orthodoxe kerk kijken we binnen weer even naar de bling-bling en in café Majurska gaan we naar binnen. Het is nog in de oude stijl en er lopen mensen in klederdracht rond . Wij eten er een lokale Fins gerecht, ‘atomi’. Een pasteitje met ei wat uit elkaar gespat lijkt. Vandaar de naam. In het stadje kijken we nog even rond, maar, afgezien van een aantal dronken mensen op straat, is er niet veel te doen. Het is tenslotte zondag. Bij een bar drinken we buiten op een terras een biertje en gaan dan op zoek naar een restaurant. We wilden eigenlijk naar een gelegenheid uit de LP, maar die bleek er niet meer te zijn. Het is nu een Spaans restaurant maar we besluiten er toch te eten. Het is er ontzettend stil, maar het eten is prima. Wel flink aan de prijs, maar ja… je moet wat. Als we terug komen op de camping is de grote uittocht geweest. Wij staan geheel alleen op een groot groen veld tussen de bomen. Daar brouwen we nog een bakje koffie en gaan daarna in de zak. Blij dat we morgen weer kunnen fietsen.

Klik op een foto hieronder om hem groter te zien. Je kunt daarna bladeren met de pijtjestoetsen

           
           
Vorige dag Overzicht Volgende dag