Zondag 1 augustus: Bregenz
- Illmsee
We zitten vroeg in het zadel want fietsen rondom de Bodensee is een
geliefde bezigheid van mensen op leeftijd. Vraag maar eens in je
omgeving. Je kent vast wel iemand die dit heeft gedaan of gaat doen.
Rustig aan, genieten van de omgeving. Kopje koffie hier. Lunch daar. En
aan het einde van de dag een hotelletje waar de e-bike kan opladen.
Daarnaast is het op zondag nog eens extra druk. Wij zitten dan ook al
voor acht uur op de fiets in de hoop de drukte een beetje voor te zijn.
Want ondanks dat ook wij mensen op leeftijd zijn, voelen we ons toch
anders. Wij zijn onderweg.
In Bregenz is geen kip op straat en ook verderop fietsen we alleen op de
paden langs de Bodensee. We verlaten ongemerkt Oostenrijk. Vlak voor
Lindau is er nog een cache in een oude boom die we even meepikken.
Daarna gaat het mis. Gecharmeerd door het uitzicht over de Bodensee en
de Alpen in de verte worden we overvallen door weemoed. We hebben moeite
met het afscheid van de bergen. We maken nog maar een koffie met
uitzicht. Waar die weemoed vandaan komt is me een raadsel want diezelfde
bergen hebben we vervloekt toen we daar in de regen fietsten.
Na de koffie is het circus opgestaan en moeten we in het feestgedruis
verder fietsen. We sluiten aan bij een polonaise van families, bejaarden
en ander tuig wat de fietspaden volledig blokkeert. In deze constipatie
is het moeilijk opschieten. Het is telkens afremmen en weer aanzetten zo
gauw er gelegenheid komt om te passeren. Dat kost best wel kracht door
het grote gewicht wat we steeds in beweging moeten krijgen. Zo worstelen
we ons verder tot we in het natuurgebied Eriskircher Ried komen. Daar
verlaten we de Bodensee en wordt het weer rustiger op de weg.
Het landschap wordt ook weer
normaler. Dat wil zeggen, geen bergen maar slaperige Duitse dorpjes.
En geen eindeloze fruitboomgaarden meer. In plaats daarvan zijn het
metershoge stokken waar een plant tegen omhoog klimt. Nader onderzoek
wijst uit dat het hier om hop
gaat. Hop wordt gebruikt in het brouwproces van bier. Ik ken het alleen
in oplosbare vorm en had het nog niet eerder in levende lijve gezien.
Ongemerkt gaan de kilometers voorbij en daar helpt het zonnige weer ook
aan mee.
Halverwege
de route van de dag kunnen we kiezen. Of gewoon vlak door rijden. Of via
een alternatieve route waarbij we nog even flink moeten klimmen en een
mooi uitzicht hebben
boven op de Höchsten.We zijn de ellende van de Arlberg pas natuurlijk
allang weer vergeten en kiezen voor de zwaardere variant. Langzaam
klimmen we tot 820 meter omhoog en dat valt nog flink tegen. Ik merk dat
we al een paar dagen fietsen zonder echte rust. Het klimmen doet zeer in
de benen die eigenlijk leeg zijn. Pijn in de knieën en kramp in de
kuiten. Toch komen we ook hier weer boven net als ongeveer vijf duizend
Duitsers die samen met ons allemaal op hetzelfde terras wat proberen te
bestellen. Dat blijkt een grotere uitdaging te zijn dan het klimmen.
Eerst word ik nog afgeleid door de Dirndl jurkjes. Het lijkt wel of ze
die verkeerd om aan hebben zoveel vlees ligt er in de etalage. Daarna
word ik boos wegens het gebrek aan aandacht. Ze zien toch dat ik moe
ben en dorst heb! Saskia begrijpt het niet. ‘Doe toch eens rustig’
gebaart ze. Pas als ik er een laat struikelen kunnen we bestellen.
Saskia neemt er nog een stuk taart bij. We genieten van een laatste blik
op de Bodensee en de Alpen en storten ons dan aan de andere kant van de
berg naar beneden. We rollen haast vanzelf de camping bij de Illmsee op.
Deze wordt gerund door een druk baasje die niet van delegeren houdt.
Waarschijnlijk heeft hij zijn Ritalin nog niet gehad want hij wil alles
regelen en iedereen krijgt zijn aandacht. Dit heeft als nadeel dat hij
telkens met wat anders bezig gaat. Als we wat aan zijn vrouw vragen,
kijkt ze naar hem en hij neemt ook dat over. Uiteindelijk leidt hij ons
de camping over naar het trekkersveld. De ene kant van dit veld wordt
bezet door grote groepen jongeren. De andere kant is vrij rustig en daar
kunnen wij staan. Eindelijk een camping zoals we die al tijden willen
hebben. Veel ruimte en veel groen om de tent. De rest van de camping is
gevuld met caravans op miniplekjes. De ruimte die ze voor hun sleurhut
hebben vullen ze meestal met auto.
Het sanitair is een verhaal apart. Er zijn drie douches met een
douchegordijn ervoor. Kleren moet je buiten maar uit doen. In de gang
hangen drie automaten waar je € 0,50 in moet doen voor het warme water.
Welke automaat met welke douche correspondeert is gokken. Er staat al
iemand achter een gordijn dus misschien kan hij op mijn kosten wat
langer douchen. Maar ik gok goed en heb een prima douche.
Maar de camping ‘voelt’ gewoon
goed. Er is een gemoedelijke sfeer. Een beetje kneuterig en landelijk.
Naast de ingang van de camping is een oude boerderij met even oude
hippies die je gezellig begroeten door de fles wijn omhoog te houden.
Het kost € 15,= voor een nachtje.
Via een paadje kunnen we naar de Illmsee toe lopen. Ziet er mooi uit. Ik
snap wel waarom de mensen hier op de camping staan. Aan de overkant is
de openbare badderplaats. Het is er erg druk. Terug bij de tent koken we
een pasta maaltje en daarna kijken we nog even in het dorp. Omdat het
zondag is, is er natuurlijk niet veel te doen. We lokaliseren de bakker
alvast voor morgen.
Tegen half tien is het donker en trekken we ons terug in de tent.
Tegelijk barst er een onweer los waar je U tegen zegt. Vanuit het
tentje zien we een lichtshow van flitsen. De donder is lange tijd
ver weg maar op een gegeven moment knalt het gevaarlijk dichtbij. We
liggen te schudden op de matras. Daarna rest alleen nog maar de
regen die gezellig op het tentdoek tikt. Het is heerlijk in de tent
en we vermaken ons prima totdat we gaan slapen.
Klik op een foto hieronder om hem groter te zien. Je kunt daarna bladeren met de pijtjestoetsen
|