Maandag 9 augustus: Remagen - Echtz
Het is bewolkt maar het ziet er welbelovend uit. We pakken in en
halen wat broodjes bij de receptie. Ontbijten doen we verderop bij
de Rijn. Als een soort van afscheid want we gaan haar verlaten en
weer het binnenland in. Om
uit het Rijndal te komen kost de nodige zweetdruppels. Er zitten wat
gemene klimmetjes van 5-7% in. Geen Reschen- of Arlbergpas maar toch
genoeg om de bilnaad vochtig te krijgen
De gehele dag gaat over autoluwe wegen. Het landschap wordt met de
kilometer Hollandser. Veel maïs en graanvelden. Soms een weiland met
koeien. De dorpjes worden ook herkenbaarder. Het vakwerk begint een
beetje te verdwijnen maar het is nog steeds Duitse degelijkheid wat
de klok slaat.
We gaan op zoek naar wat lekkers voor bij de koffie. Dat is een
missie op zich hier. We komen door Oedingen. Geen bakker. Holzem is
een gat. Villip gaan we in. De bakker is op vakantie. In Flerzheim
is de bakker ermee opgehouden. Dan maar in Miel, waar volgens
Reitsma een bakker zou moeten zijn. Helaas. Ook op vakantie.
Uiteindelijk komen we bij Euskirchen, een grote stad waar de route
langs loopt. Onze baknood is zo hoog dat we de stad ingaan. In een
straat waar drie (!) bakkers in het zicht zijn komen we als
gebak-junkies aan onze trekken. Meteen maar een dubbele portie
aangeschaft. Als we de stad uitrijden komen we langs de
REWE super waar we
ook flink inslaan. We kopen avondeten en meteen ook ontbijt voor
morgen. Als mensen ons met een halfvolle kar bij de fietsen zien
staan, zie je ze denken. Maar we raken het altijd gemakkelijk kwijt
in de tassen. Daarna aan de koffie met… gebak!
De rest van de dag is het gewoon lekker fietsen. Het weer klaart op
en de zon komt erbij. In een bos doen we nog
een bijzondere cache. Ik weet absoluut zeker dat hij hier ergens
moet liggen maar herken hem maar eens. Uiteindelijk vind ik hem,
volledig op intuïtie. Een stuk verder is er
nog een cache. Deze ligt bovenop een viaduct wat gewoon midden
in het landschap staat. Een klein bouwtechnisch foutje. Het lukt me
niet om bovenop te komen, dus deze cache moeten we laten lopen. Bij de Roer aangekomen gaat de eigenlijke route verder via jaagpaden langs de rivier. Voor de camping moeten we een stuk van de route af. Via de alternatieve asfalt-route komen we bij de Echtzer See. Een zandgat met een strand, een groen veldje en een (primitieve) camping. Er is een terras bij en er zijn wat kinderen aan het zwemmen. Voor € 18,= kunnen we hier staan op een sappig groen veldje. Ernaast toiletten en een koude douche. Bij het caravanpark zijn twee houten keten. Een met wc’s en de ander met wat aftandse douches. Maar deze zijn gelukkig wel warm.
We gaan wat drinken op het terras en daar komen we Peter en Karin
tegen. Wie? Peter en Karin. Deze mensen stapten met ons uit de bus
in Florence. Ze doen dezelfde route als wij maar elke keer als we ze
tegenkwamen moesten we ons opnieuw voorstellen. Er is geen klik
tussen ons maar je komt mekaar wel steeds tegen. Inmiddels zijn we
wel on speaking terms, en
ook niet meer dan dat. Bijzonder. En dat terwijl we met andere
fietsers meestal meteen wat te kletsen hebben. Ik heb hier moeite
mee en negeer ze na de vierde keer voorstellen. Saskia kan er wat
beter mee omgaan en lijmt de gezelligheid nog een beetje bij elkaar.
Bij de tent maken we een maaltijd met tortellini, salade, een toetje
en koffie aan de See na. De afwas is behelpen, want er is geen
keuken. Dan maar onder de douche afwassen. Klik op een foto hieronder om hem groter te zien. Je kunt daarna bladeren met de pijtjestoetsen
|