Maandag 19 juli: Florence - Monte di
Fó
Het leek een gemakkelijke etappe te worden. ‘Maar’ 56 km. Wat we nog
niet goed gerealiseerd hadden is dat deze 56 kilometers veelal
omhoog lopen. Het eerste stuk is al flink klimmen. Als we even
buiten de stad zijn willen we een koffie doen. Er zijn hier geen
picknickbankjes dus we zitten in een olijfboomgaard. Ook fijn. Voor
het eerst in mijn leven zie ik daar een bloeiende artisjok. Met de
nodige cafeïne in de pens gaat het verder.
Er is vandaag één cache onderweg en ook nog een bijzondere. Want in
het naastliggende kerkje hangt een ‘naakte Christus’.
Op kruisbeelden wordt Christus bijna altijd met lendendoek
afgebeeld. Op deze, door Donatello gemaakt, is hij echter naakt.
Donatello was een ‘realist’. Hij beeldde meestal de man en vrouw van
de straat af en voor hem was het duidelijk dat de arme man naakt aan
het kruis hing. Voor zijn tijdgenoten was dit wel schokkend.
Brunelleschi, een vriend van hem, riep uit: ‘Je hebt een boer
afgebeeld, niet onze verlosser!’. Goed, daar keken we dus ontzetten naar uit. We hebben hem niet kunnen zien. Want de kerk en het bijbehorende museum was dicht. ‘Geen probleem’ denk ik en ik bel aan. Een man (die onmiskenbaar een broeder moet zijn want wie loopt er tegenwoordig nog in een pij) doet open. Met handen en voeten vraag ik of we erin kunnen. ‘Kan niet’ zegt hij, ‘we zijn aan het bidden’. Om vijf uur kunnen we erin. Het is nu half een. Zo lang willen we niet wachten. Goed, dan maar bedelen om water. Ik laat hem een lege bidon zien en vraag of ik hem even mag vullen. Daar trapt hij niet in. De bidon wordt aangepakt en de deur gaat weer dicht. Even later komt hij met een grote fles koud water terug. Ook lekker maar ik was liever even naar binnen gegaan. Later heb ik op internet een foto opgezocht. Niet echt, maar toch een goed alternatief. O ja, de cache hebben we overigens wel gevonden.
Daarna gaat het verder. Verder betekent in dit geval alleen maar
omhoog. We hebben wel eerder geklommen. We hebben ook wel eerder met
zoveel bagage gefietst. En we hebben ook wel eerder in grote hitte
gefietst. Maar niet alle drie tegelijkertijd. Met name Saskia heeft
het zwaar en moppert, vloekt en tiert onderweg. Ik probeer een
beetje uit de buurt te blijven maar als haar kettingkast vastloopt
moet ik even assisteren.
Op
de paso di Futa komen we ongeveer om 4 uur bij de camping aan. Jan
en Minke zijn hier ook al. Eerst een koude cola want we zijn liters
vocht verloren. Dan een koud biertje. Het is een omaatje die de
receptie doet. Ze spreekt alleen Italiaans maar op de een of andere
manier begrijpen we elkaar uitstekend. Ze laat me een plekje zien en
vraagt of het goed is. Wel op steentjes (gravel) maar in de schaduw.
‘Si, si’, ik vind het prima.
Na het eten lopen we een rondje over de camping. Het zijn veel permanente plekken waar ze allerlei keten tegen de caravans hebben gebouwd. Nu de zon onder is, koelt het flink af. We zitten dan ook bijna op 800 meter hoogte. Mijn trui zit onderin de fietstas maar ik diep hem toch even op. En voor de warmte (!) gaan we in de bar bij de receptie zitten. Geen vergissing mogelijk, dit is Italië. Aan een tafeltje zitten oude mannetjes te kaarten. Dit gaat met veel gebaren en staccato uitroepen. De tafel ernaast zitten hun vrouwen te beppen. De camping wordt gerund door drie generaties. Om half tien gaan ze eten. Natuurlijk spaghetti en de kindertjes krijgen eerst. Het lijkt heel gezellig en gemoedelijk maar de kinderen krijgen wel een draai om de oren als ze te weinig pasta naar binnen werken en wel aan het toetje beginnen. De tv staat te blèren en de kinderen spelen met Nintendo’s. Maar het lijkt erop dat niemand zich ergens druk om maakt. Ik heb geen boek nodig, dit is haast als televisie kijken. Om tien uur hebben we het toch gehad en kruipen in de slaapzak. Vannacht heb ik geen natte handdoek nodig maar een pyjama. Ik luister nog even naar Kate Bush maar haal het tweede nummer al niet meer. Daar hebben de inspanning en de buitenlucht voor gezorgd. In coma tot de wekker gaat. Klik op een foto hieronder om hem groter te zien. Je kunt daarna bladeren met de pijtjestoetsen
|