Ik sta weer alleen onder de douche. Het water heeft de zwaartekracht nog steeds niet ontdekt, dus ik schuifel naakt naar een andere douche om te proberen of die beter is. De derde is ok en maakt me voldoende nat om me te kunnen wassen. Om kwart voor acht rekenen we af. We tellen €23,80 neer voor een matige camping zonder voorzieningen. Best wel duur hier.

Intermezzo Fietsongemakken Natuurlijk is het een aanslag op je lichaam om zo’n tocht te maken. Normaal zit ik de hele dag op kantoor en nu de hele dag op de fiets en dat geeft al meteen het eerste ongemak: Zadelpijn. Ik zit op een leren Brooks zadel. Op zich is dit ouderwetse leren zadel prima maar het is even wennen. Eerste dag geen centje pijn. Tweede dag voel ik met name de plekjes waar ik met de zitbotjes op het zadel rust. De derde dag is dat beurs en stel je maar eens voor hoe het zit op een blauwe plek. Daarna verdwijnt de beursheid en zit het zadel als gegoten. Moet ook wel want het heeft zich naar mijn achterwerk gevormd in de afgelopen duizenden kilometers. Daarnaast kun je, door de warmte of ingegroeide haartjes, puisten krijgen op je kont. Echt geen pretje. Gedurende de reis heb ik af en toe last van de knieën gehad. Vooral bergop trapt het zwaar en dan voel ik de aanhechtingen trekken. Maar verder geen noemenswaardige last. Dat kan ik niet zeggen van de kuiten. Die waren af en toe knap verzuurd en dan fiets je tegen kramp aan. Je hoeft maar even verkeerd te bewegen en het voelt of ze met een hete pook in je kuiten roeren. En later volgt dan de spierpijn. Veel rekken is het advies en dat lijkt te helpen. Omdat je de hele dag op je handen steunt, kun je daar ook last van krijgen. Een beetje doof gevoel en soms tintelingen. Dan is het tijd om even de handen te verzetten en met een multi-positioneel stuur kan dat gelukkig. Het blijft een aandachtspunt want als je er eenmaal flink last van hebt, dan kom je er moeilijk weer vanaf. En als laatste wil ik de slaapzak noemen. ‘Wat? De slaapzak?’ Ja, de slaapzak. Is meer een mannenkwaal maar als ik –onbewust- te lang in een te gebogen houding zit, dan rust het zaakje teveel op de punt van mijn zadel en begint een deel te slapen. Een slaapzak dus…

Het is nog heerlijk koel en dat is wel fijn want we moeten nog een stukje klimmen naar de passo della Futa. Het staat hier vol met plakkaten. Er komt een wielerwedstrijd langs en de Mille Miglia (duizend mijl) race. Deze race werd gehouden van 1927 tot 1957 en liep over de gewone weg vanaf Brescia, langs Rome via Florence en Bologna en dan weer naar Brescia. De passo della Futa was de laatste pas voor de finish. Ter ere daarvan is hier een cache neergelegd die we natuurlijk even opzoeken. En hoe toepasselijk: er zit een autootje in.

Daarna is het via kleine klimmetjes en korte stukjes dalen naar de passo della Raticosa (968 m). Vanaf deze top is het eigenlijk alleen nog maar afdalen. We rijden in de Apennijnen tussen de naakte hellingen met diepe groeven. Er zijn veel mooie uitzichten, links en rechts, op de bergen maar de hitte is zinderend. De weg is erg rustig en voor we het weten zijn we om twee uur al bij de camping in Bologna. Het is een kleine passanten camping ver buiten het centrum.
We worden verwelkomd door een goed Engels sprekende dame. Ze heeft een tijdje in Engeland gewoond en dat kun je horen. Voor € 14,= mogen we een nachtje blijven. Ze ziet dat we met Reitsma reizen en verteld dat hij er twee weken geleden nog was om de route te controleren. Ze wijst in het gastenboek aan wat hij opgeschreven heeft. Dit geeft ons een beetje het gevoel dat we hem nu persoonlijk kennen.

De camping bestaat uit een klein veldje met een overdekte tafel en wat stoelen. Dat is op zich best een luxe. Er kunnen alleen maar tentjes staan en we staan eerst alleen met Jan en Minke. In de bijbehorende kantine scoren we nog snel een biertje voor hij dicht gaat. De douche is redelijk en in de hitte houden we siësta. Veel meer is er ook niet te doen. Er komt er nog een stel bij dat ook bij ons in de bus zat maar ons telkens niet lijkt te herkennen. We doen apart boodschappen in de supermarkt, maar gaan gezamenlijk eten. Wij hebben een gebraden kip en wat pastasalade gekocht. Anderen gaan pasta koken. Als we aan het eten zijn arriveren nog twee Nederlandse jongens die van Nederland naar Rome rijden. Ze zijn blij met de restjes die we over laten want als ik ze goed begrijp, dan eten ze onderweg niet zo gezond.

Het is best gezellig met zo’n groepje en er wordt nog lang nagepraat. Als het donker is gaan we slapen. Dat valt niet mee want er ligt een weg in de buurt die veel lawaai maakt. Ook de hitte maakt het er niet gemakkelijk op. Als een kip in een braadzak liggen we in de tent en proberen we de slaap te vatten.
.

Klik op een foto hieronder om hem groter te zien. Je kunt daarna bladeren met de pijtjestoetsen

Vorige dag

Overzicht

Volgende dag