Zondag 7 augustus (16):
Evenwicht Gefietst: 94 km (totaal 1091)
We hebben heerlijk geslapen en worden weer getrakteerd op een full
Irish breakfast. Uit ervaring weet ik dat ik hier zeker tot drie uur
op kan fietsen. Onze hospita heeft ook nog een wasje voor ons
gedaan. Helemaal super, alles is weer schoon en droog. Met afrekenen
is er wat onduidelijkheid. Gisteren was de prijs € 66. Nu is de
prijs ineens € 75. En als ze terugkomt met het wisselgeld is het €
70. Waarschijnlijk is dat inclusief het wassen. We laden op, nemen
afscheid en rijden weg.
We hebben een lange dag voor de boeg.
Door counties Sligo en Mayo.
Het spectaculaire landschap is een beetje over. Wel zijn het veel
mini-weggetjes die we hebben. Twee stroken asfalt en een strook gras
in het midden. En nauwelijks auto's. We klimmen een stukje en
krijgen een mooi uitzicht op Loch Beltra. Daar nemen we een lange
pauze om de tent te drogen. Die zit nog druipend in de zak. Na de
pauze kan hij bijna droog erin terug.
Daarna gaat het verder. In de ochtend is er alweer weinig wind, dus Lough Beltra ligt er als een plaatje bij. Ik maak een mooie panorama foto. Denk ik. Thuis weet ik pas of hij goed gelukt is.
De route gaat voornamelijk over kleine wegen. Tussen Lough Conn en
Lough Cullin door. Het landschap heeft een lager ‘ooooh’ en ‘aaaah’
gehalte maar is nog steeds mooi. Het is hier meer
huisje-boompje-beestje. Omdat we toch weer veel klimmen heb je daar
een mooi uitzicht op. Het geeft een beeld van een gecultiveerd land.
Overal zijn boerderijtjes. Overal loopt vee in landjes omsloten door
muurtjes en overal zie je wel bomen staan.
Lough Cullin heeft een paar mooie strandjes maar er zitten
nauwelijks mensen. En dat terwijl het toch zondag is. Die rust geeft
ons goed de gelegenheid om nog een cache te doen.
Er zijn weinig dorpjes onderweg maar als we door een dorpje heen
fietsen, dan worden we overal vriendelijk gegroet. Mensen beginnen
hier standaard met ‘How are you?’ En dat bedoelen ze dan serieus,
dus we antwoorden naar waarheid en vragen hoe zij zijn. En daar komt
ook weer een antwoord op terug. Ze voelen zich dan niet geremd door
het feit dat we gewoon doorfietsen dus de antwoorden versta ik in
het begin nog wel maar langzaam vervaagt dan het geluid. Het is wel
erg gezellig want je voelt je overal welkom.
Ongemerkt gaan de kilometers voorbij en langzaam verbrandt mijn
neus. Ik heb dat ’s avonds pas door.
Tegen vijf uur begin ik toch wel moe te worden. Er staan voor
vandaag 88 kilometer op het programma en de route zou moeten gaan
tot Coolaney. "Zou?" Ja, zou want ik weet het niet. Hier is weinig
toerisme. Geen campings en weinig B&B's. Er zijn er twee in
Coolaney. Een zat vol en de ander reageert niet op mail. Ik heb
moeite met die onzekerheid. Dat je niet weet òf er een slaapplek is
en waar. Veel mensen vinden dit prima, maar ik weet liever waar ik
aan toe ben.
Tegen zes uur naderen we Coolaney. Het zijn toch weer meer dan 90
kilometer geworden. Mijn rug doet zeer en de billen zijn beurs. Ik
heb het eigenlijk helemaal gehad. De
Mountain Inn komt in zicht. Volgens internet zat deze vol. Een
dame wil net wegrijden maar als ze ons ziet stapt ze uit. Het is
Mary. Ze heeft nog ruimte. Sterker nog, we zijn de enige gasten. Een
prachtige kamer voor € 65. In de pub tapt ze een Guiness voor mij.
Haar zoon gaat in het dorp voor ons een curry met rijst halen en
ondertussen kletsen we gezellig. Over de grote hoeveelheid huizen
die hier te koop staat. Het gevolg van te hoge hypotheken toen het
goed ging tijdens de periode van "the Celtic Tiger". Het probleem
van het vele zwerfvuil omdat er per zak betaalt moet worden.
Overigens heeft Coolaney al een paar jaar de prijs voor schoonste
dorp. En het teruglopende toerisme en besteedbaar geld. Zat vroeger
iedereen in de pub. Tegenwoordig zitten veel mensen, met name de
jongeren, thuis te drinken. Bier in de supermarkt is veel goedkoper.
Klik op een foto hieronder om hem groter te zien. Je kunt daarna bladeren met de pijtjestoetsen
|