Sommige dingen kunnen ze erg goed in Frankrijk. Neem nu bijvoorbeeld onweer. Meesterlijk zijn ze daarin. Gisterenavond hebben we daar een mooi voorbeeld van gezien. De lucht wordt pikzwart (Rare uitdrukking. Ik kan maar één situatie bedenken waarin een pik zwart is. En dat kan tegenwoordig echt niet meer). De natuur houdt haar adem in. Er is een voorspel van donder en flitsen. En dan ineens gaat het los. Ik dacht nog even tanden te kunnen poetsen maar mijn timing was verkeerd. Als gevolg daarvan ben ik een half uur lang in het toiletblok gegijzeld geweest. Ondanks dat de tent minder dan 50 meter verderop staat.
Vandaag fietsen we door het Noord-Franse landschap. Ik kan geen andere term dan 'saai' bedenken. Weides, een paar koeien, veel bos en wat gewassen. In de dorpjes is het verval begonnen. We zitten in Amance op het dorpsplein aan de koffie. Rondom ons zijn de huizen in slechte staat of te koop. Soms beide. Een enkel huis doet nog de moeite om de schijn op te houden. Een man komt rochelend uit zijn huis en stapt in zijn brommobiel. Als hij wegrijdt springt de achterklep open. Hij heeft het niet door. Het verval beperkt zich niet alleen tot de huizen.
Toch snappen we dit verval niet goed. We kunnen alleen maar concluderen dat het te maken heeft met 'de Franse slag'. Er is genoeg activiteit (dit in tegenstelling tot Ierland). De velden zijn geoogst. Overal liggen rollen stro en gras. En in elk dorp rijdt wel een trekker voorbij met hout. De welvaart moet er dus wel zijn. Maar blijkbaar vinden ze het niet nodig om hun huis op te verven en hun erf op te ruimen.
In Porte-sur-Saône, waar we vandaan komen, probeerden ze er nog wat van te maken. Ze hebben als thema de landen van de wereld. En de muren zijn soms beschilderd. We staan voor een muur waar 'de rechten van de mens' op uitgebeeld worden. We zien Ghandi, moeder Theresa en ook Anne Frank. Maar dat doet niet af aan het feit dat ook hier de aftakeling begonnen is. Het is een vicieuze cirkel. Om de toeristen te trekken moeten ze eerst wat op poten zetten. Maar ze kunnen (of willen?) pas wat op poten zetten als de toeristen komen. Je kunt hier varen, fietsen en wandelen. Maar er zijn nauwelijks voorzieningen. Ook cultuur en historie komen we erg weinig tegen. In elk dorp staat wel een standbeeld van een soldaat. Met name de eerste wereldoorlog wordt hier nog veel herdacht. En als er geen soldaat is, dan staat Jeanne d'Arc wel ergens op een hoek. En naast dit is er weinig te doen en te zien.
Maar goed. We fietsen er doorheen en laten ons dit overkomen. Door de bui van gisteren is de temperatuur gedaald naar een comfortabele 22 graden. En met een windje erbij is het haast fris. In de ochtend fiets ik dan ook met een extra hemd. Tegen de middag kan die weer uit. We doen een koffie hier en een lunch daar. En zo komen we ongemerkt op de eindbestemming.
Onderweg hebben we nog wel een paar keer een optische fop. En nog blijft het lastig om te bepalen wat dit nu veroorzaakt. Ik denk dat het te maken heeft met je referentie waardoor je voor de gek gehouden wordt. Vergelijk het met een schilderij van Escher. Als je zijn lijnen volgt en de lokale omgeving als referentie neemt, dan lijkt het te kloppen. Maar kijk daar even iets buiten en dan zie je dat het niet klopt. Ik denk dat bij onze optische fop, we het probleem hebben dat we er niet even iets buiten kunnen kijken. Vandaar dat het oog blijft aangeven dat het naar beneden gaat terwijl ondertussen de benen het hoofd voor jokkebrok uitmaakt.
Is er dan helemaal niets gebeurd vandaag? Jawel! Ik heb in Corre een geschikt busje gas kunnen vinden. Het was een winkel met televisies en koelkasten maar er stond ook een blauwe gasfles buiten. Hij was nog net open. Vijf over twaalf. Toch ging ik binnen even vragen en ja hoor. Ze hadden het. Kunnen we tenminste blijven koken en koffie en thee maken. En we komen de meest fietsvriendelijke camping tegen die er is. Bij de afslag staat een bordje waar je, als fietser, haast niet voorbij kunt. Met spijt in het hart fietsen we door en we horen later van anderen wat we gemist hebben. Veel.
In Darney is een Intermarche en een camping. In de eerste slaan we in en de tweede komen we daarna aan. Het is een municipal bij een zwembad. De zwembadbaas vertelt dat er vanavond wel iemand langs komt voor het geld. De douche is bij mij heerlijk warm. Saskia heeft helaas een koude douche. Zou ik het al het warme water hebben opgebruikt? Er zijn niet veel mensen en de meeste zijn fietsers. We zetten de tent op en doen ons tegoed aan de lekkernijen die we gekocht hebben. Soms vallen er een paar druppen. Maar daar blijft het bij.
Om half zeven komt de campingbaas langs. Hand in hand met zijn vriendinnetje. Want het is nog maar een puber. In Engels en Frans wisselen we wat woorden terwijl hij de administratie doet. We moeten €6,50 betalen. Een laagterecord.
Daarna maken we ons eten klaar. Samen met een gekke Fransman. Hij staat naast ons en is ook op de fiets. Samen met hem heb ik een picknick tafel hierheen gesjouwd. Als wij beginnen met koken, dan begint hij ook. Hij ratelt aan een stuk door in het Frans en we begrijpen er maar weinig van. Maar dat deert hem niet. Ondanks de taalbarrière is het best gezellig. Wij eten rijst met korma saus en kip. Een salade voor de vitamines en een yoghurt toetje voor de calcium. In de windstilte valt af en toe nog weer een drup. Ik vraag me af of we de was droog krijgen. Belangrijkere vragen zijn er vanavond niet meer.

Klik op een foto hieronder om hem groter te zien. Je kunt daarna bladeren met de pijtjestoetsen

Vorige dag

Overzicht

Volgende dag