Het was een onrustige nacht. Links van ons hebben ze de hele nacht staan te vissen. Rechts van ons zijn twee tentjes met pubers gekomen die de hele nacht aan het giechelen zijn geweest. De wc's zijn een kilometer verder. Dus plassen doen we 's nachts achter de tent maar wel zodanig dat de vissers niet beet kregen en de pubers het niet horen.
We hebben geen ontbijt dus we pakken meteen in. Nog niet eerder kon ik de tent zo droog inpakken ondanks dat het vannacht af en toe wel op de tent tikte. We vertrekken meteen. Zo kun je dus meemaken dat je op zondagochtend in Vic-sur-Seille twee fietsers vóór acht uur kunt zien langskomen. De bakker is open dus daar halen we wat brood, twee pasteitjes en wat lekkers voor bij de koffie. Iets buiten het dorp, voor de eerst klim, ontbijten we aan een picknick bankje.
Daarna is het klimmen. Twee keer 13%. Ouch! En de rest van de dag blijft het klimmen. Waren we gisteren 'moe', nu zijn we 'moeist'. Want 'moeier' slaan we even over. In Ierland was het ook zo zwaar. Vanochtend worden we ook voor het eerst wakker waarbij het hoofd wel uitgerust is, maar het lichaam nog niet. Toch hebben we een fikse dag voor de boeg. De volgende camping zit 85 kilometer verderop.
De route volgt kleine wegen en op zondagochtend is het erg rustig. Landschappelijk een prima route. En als we niet zo moe zouden zijn, dan kunnen we er ook wel van genieten. De weersvoorspelling is niet goed voor de komende dagen. Als we gaan koffie maken, begint het te regenen en kruipen we in een bushok. Daarna blijft het de rest van de dag droog.
Voor het overige valt er weinig te melden. We stoppen regelmatig want als je het touwtje te strak trekt, dan breekt het. Iedereen onderweg groet met een 'Bonjour'. Dat doen ze overigens in heel Frankrijk. Is best gezellig. We klimmen en we dalen. En dat doen we ongeveer honderd keer. Er is nergens een winkel open. Ze zijn of gewoon dicht of (ook heel vaak) dichtgespijkerd. Het valt ons op dat ook veel kerken hier in de dorpjes (af)gesloten zijn. God leeft allang niet meer in Frankrijk. Hij heeft het land klaarblijkelijk verlaten, net als veel Fransen hier in Noord-Frankrijk doen. Ook weinig Maria en/of Christusbeelden hier. En als ze er zijn, dan zijn ze vervallen.
Dat het niet alleen voor ons vermoeiend is, zien we in Les Etangs. Op het trottoir zien we twee fietsers liggen. Uitgestrekt. We stoppen even en maken een praatje. Ook zij zijn moe van het klimmen en dalen. En dan zijn ze ook nog minstens 25 jaar jonger dan wij. Hij heeft wel een fietskar op sleeptouw met 40 kilo. Dat is een goed excuus.
Tegen half vijf komen we op de camping. Het is een hele grote in Volstroff, vlak bij Metzervisse. Met zwembad, meertje en allerlei faciliteiten waar we niet op zitten te wachten. We betalen een tientje en krijgen een grote plaats hiervoor. Tussen de andere Nederlanders. Die wel zo aardig zijn om ons een fles water toe te stoppen want 'wat hier uit de kraan komt is niet te drinken'. Ik vertrouw de lucht niet zo, dus we zetten eerst de tent op en gaan dan een biertje drinken. Ze hebben 'Desperado's'. Koud. Die gaan er heerlijk in. Daarna douchen.
Als eten gaan we voor een van onze noodmaaltijden aangezien we dus geen boodschappen hebben kunnen doen. We hebben nog een halve liter soep, gedroogde pasta en een stuk worst. Smaakt prima als je het bij elkaar gooit. Volgende keer wel wat langer doorkoken want de pasta knarst tussen de tanden. Als toetje nemen we een ijsje. De camping bestaat weer uit een recreatiegebied met picknickbanken en een camping. We koken en eten op een van de picknick plaatsen.
Bij de tent maken we koffie en thee. Morgen fietsen we Frankrijk uit. Na een dikke 1100 kilometers en 15 campings. Eens kijken of Luxemburg anders is. In de avond begint het te druppen. We ruimen op en gaan in de tent. Daar gaat de drup over in regen. Het maakt ons niet zoveel meer uit. De tent staat, de fietsen zitten onder de tarp en morgen zitten we in een hostel.

Klik op een foto hieronder om hem groter te zien. Je kunt daarna bladeren met de pijtjestoetsen

Vorige dag

Overzicht

Volgende dag