Vandaag is het laatste stukje, ongeveer 50 kilometer, van 'de groene weg naar de Middellandse zee'. Deze eindigt in Maastricht. Het is weer strakblauw als we opstaan en na een ontbijt in de zon vertrekken we.
Om weer aan te sluiten op de route volgen we de N629, een grotere weg, die ook nog eens langs de Barrage de la Gileppe loopt. Dit is een kunstmatig stuwmeer wat vroeger voor electriciteits opwekking gebruikt werd, maar tegenwoordig een drinkwater reservoir is. Als we er komen, schieten links en rechts de racefietsers voorbij. Er is vandaag een wedstrijd. Bij de barrage is een toren met een lift die een mooi uitzicht geeft over het meer. We gaan even naar boven om dat te controleren. Een metershoge leeuw houdt de wacht bij het stuwmeer. Indrukwekkend.
Daarna rollen we via de grote weg naar beneden. Mooi asfalt, weinig verkeer en goed zicht. Saskia begaat een snelheidsovertreding. Bij een wegversmalling waar ze aan het werk zijn mag je maar 50. Saskia rijdt 53. Foei!
Limbourg heeft een beneden- en bovenstad. De bovenstad is het mooist, maar we fietsen beneden langs en hebben niet de prikkel om naar boven te fietsen. Dat krijg je op een gegeven moment als je de kilometers in de benen voelt. Dan laat je daardoor dingen lopen.
Maar dat maken we ruimschoots goed in Clermont. Een mini-stad met een prachtige poort, mooie huizen en een fraaie kerk. Het ligt aan de route van Santiago de Compostella en dat is te zien. De schelp is te vinden bij de stadspoort en de kerk heeft een pelgrim als windvaan. In de kerk is een Mariagrot (daar heb je hem weer) en een rococo interieur.
Daarna dalen we langzaam af naar het vlakke land. Ik heb het ook wel weer een beetje gehad met klimmen. Een leuke onderbreking is nog de abdij van Val Dieu. Vroeger een Spartaans bestaan voor de monniken, nu kun je er luxe overnachten en eten. Wij slaan even over en eten een boterham langs een riviertje.
Opeens zijn we in Nederland. We zagen het al aankomen door de zwart-witte koeien. Ook hier geen bordjes. Iemand is zo vriendelijk geweest om het aan te geven op een paaltje. Verderop is een officiële grens markeringspaal. En natuurlijk voel je het als Hollander. De verkeersborden, de weginrichting, de huizen en de mensen. We zijn weer thuis. Het vreemde is dat het daadwerkelijk zo voelt. Dat thuiskomen.
Het is opeens ook weer drukker op straat. Het zijn weer fietspaden, met fietsers, en ook de straten zijn veel drukker. Kan ook door het mooie weer komen, maar hier is tenminste leven op straat.
We komen langs Withuis, waar we al twee keer eerder waren. In mei nog met de tien-provinciën route en eerder met het Fietserpad. Nieuw is de route naar Maastricht, maar minder mooi. Deze keer komen we de stad in via een industrieterrein.
Het gas is op dus dat moeten we eerst regelen. Op internet heb ik even gekeken waar de Bever zit. Via de GPS vinden we de weg erheen. Voor vijf euro kunnen weer een week koffie en thee maken en koken.
Via de Servaasbrug steken we de Maas over en komen in het centrum. Daar is het even navigeren naar de vervolgroute. Via de fietsrouteplanner van de Fietserbond heb ik een route, via knooppunten, van Maastricht naar Baflo gemaakt. Onze groene weg. Op de markt blijkt dat we best honger hebben. We zien een 'wok to go' en laten ons verleiden tot een gewokte noodle maaltijd. Al is het maar om de noodles van een paar dagen geleden te vergeten. Nou dat is prima gelukt. We zitten heerlijk te smullen.
Dan via de knooppunten verder. Het nadeel is dat je geen overzichtskaart erbij hebt. Je rijdt van punt naar punt zonder te beseffen waar je bent. In ons geval is het gemakkelijk. We rijden de rest van de dag langs de Zuid-Willemsvaart over een mooi geasfalteerd jaagpad. We komen wel direct buiten Maastricht weer in België. En wij zijn hier niet de enige fietsers. Het is druk op het jaagpad. Dat is één van de verschillen met de vorige 1400 kilometer. Een ander verschil is dat je hier wel een ijscoman tegen komt.
Tegen vijven worden we wel wat moe. Op het fietsknooppuntenbord zien we dat er verderop een fietscamping is. Het blijkt een jachthaven te zijn op 'het eiland' bij Neeroeteren. Staan we toch weer in België. Er zijn veel vaste plekken maar er is ook een klein trekkersveldje. Daar vinden we in de hoek nog een plekje. Het tentje wordt opgezet op de goedkoopste camping ooit en we rusten wat uit. En de wijn in de fles verdampt. Aan het kanaal vinden we een bankje waar we de avondmaaltijd maken. Een tomatensoep en brood. Ik zou haast zeggen; Fijn om weer in Nederland te zijn, ware het niet dat we weer in België kamperen.

Klik op een foto hieronder om hem groter te zien. Je kunt daarna bladeren met de pijtjestoetsen

Vorige dag

Overzicht

Volgende dag