Zaterdag 20 juli : Verloren onschuld Simpele zaken kunnen me zo gelukkig maken. Vanochtend had ik er drie vrij vlot achter elkaar. Ten eerste kon ik de tent kurkdroog inpakken. Heerlijk! Daarna waren de eerste kilometer lekker koel. Heerlijk! En we hebben vandaag een lekker windje in de rug. Prachtig! We zwaaien Loes nog net even uit als we om zeven uur opstaan. Zelf zitten we om acht uur op de fiets. Het vroege vertrekken is niet zo goed bevallen gisteren. Het hele dagritme raakt ervan in de war. We hebben eerst een stukje over de drukke A39. Niet leuk. Daarna komen we weer op kleine weggetjes waar nauwelijks een auto langs komt. Wel leuk. Vrij snel zitten we weer langs een kanaal. We moeten naar de overkant en daarvoor moeten we helemaal naar (de naam zegt het al) Bridgwater. Pas in het stadje kunnen we naar de overkant. Het geeft ons wel de gelegenheid wat lekkers voor bij de koffie te halen. Het wordt worteltjestaart deze keer.
Het(Bridgwater and Taunton) kanaal blijven we
volgen tot aan Taunton. Er zijn weinig bootjes hier. Alleen mensen
die geen kaart kunnen lezen varen hier. Het 23 kilometer lange
kanaal heeft namelijk geen verbindingen met ander water. Je kunt
naar Bridgwater of naar Taunton. Daarna houdt het op. Het is in 1827
gegraven om kolen, hout en leisteen te vervoeren. In 1907 hield het
gebruik op en tussen 1980 en 1995 is het gerestaureerd voor het
tom-tom-loze bootjesvolk.
Taunton is een grote stad met een mooie toren
bij de St. Mary Magdala kerk. We staan er even stil bij. Het centrum
is druk en daar blijven we niet te lang. Er is ook een grote Tesco.
Hierna zijn weinig mogelijkheden om boodschappen te doen dus we
kiezen ervoor de komende 50 kilometer met zwaardere tassen te
fietsen. Terwijl Saskia de boodschappen doet, pas ik altijd op de
fietsen. Ik kom erachter dat er wifi is, dus ik kan het verslag van
gisteren even uploaden.
Het
is een gebied waar veel gebeurd is en waar nog steeds veel gebeurt.
Zoveel dat ze zelfs melden als er een keertje niets gebeurd. Kun je
nagaan hoe opwindend het is om hier te fietsen.
Mentaal moet je stevig in de schoenen staan.
Twee psychologen hebben een model ontwikkeld hoe je omgaat met rouw.
Normaal gesproken is het van toepassing op mensen met een
ongeneselijke ziekte, mensen die een familielid of baan verliezen,
etc. Maar het Kubler-Ross model met zijn vijf stappen is ook heel
goed op een klimmende fietser toe te passen. Het begint met
ontkenning (wegen van 30% bestaan niet, het zal wel een fout zijn
van de routemaker). In stap twee komt boosheid (WTF, hoe kunnen ze
dit verzinnen, de mongolen!). Daarna ga je min of meer onderhandelen
met jezelf (Misschien kunnen we beter wachten tot morgen. Of
misschien is er wel een andere weg?). In stap vier kom je in een
depressie (Wat is er eigenlijk zo leuk aan fietsvakanties? Waarom
doe ik dit eigenlijk?). In stap vijf, tenslotte, komt de berusting
(kom op, dit is de route en vroeger of later moeten we toch naar
boven. Laat we maar beginnen.)
Boven gekomen zien we weer een raar fenomeen. Een jongen in een korte broek, stropdas en colbert loopt met een fiets. Hij heeft een lege band en wil de pomp lenen. Dat kan natuurlijk, maar bij het losmaken van de pomp snij ik me lelijk. voor de derde keer deze week moet de ehbo tevoorschijn komen. Eerder heb ik al twee keer een teek verwijderd. Maar goed, de jongen blijkt een stag-party te hebben en is erg blij met onze pomp. Hij hoeft alleen nog maar naar beneden en zijn band loopt zo langzaam leeg, dat hij er wel komt. Daarna moeten we nog een paar kilometer naar de camping. En weer met klimmetjes natuurlijk. Maar het is de moeite waard. Voor £15 krijgen we een prachtig uitzicht, perfecte douches en gratis wifi. Daar proosten we met een bier en een cider. Zelf omhoog gefietst. We zijn deze keer zonder Loes. Zij heeft halverwege de route al een camping gezocht vanwege de warmte. Als eten hebben we een feestmaal van vier gangen. Eerst een groene salade. Daarna noedels met zalm. Dan tosti’s want het oude brood moet op. En tenslotte nog een toetje. Met de bereiding hiervan zijn we tot half negen onder en met de pannen. Daarna is de zon weg en wordt het frisser. Voor het eerst deze vakantie heb ik de donsjas aan. Maar de voorspelling voor morgen is weer goed en we beginnen met de Tarr Steps in het Exmoor National Park. Klik op een foto hieronder om hem groter te zien. Je kunt daarna bladeren met de pijtjestoetsen
|