Poysdorf - Satov

Maandag 14 juli : Poysdorf - Satov
(92 km – Totaal 207 km – 742 hoogtemeters)
Kemp TJ Tatran

Čeho nelze předělati, darmo na to žehrati.
(Je hoeft niet te klagen over wat je toch niet kunt veranderen).

We verlaten Poysdorf op tijd. En met goede herinneringen. Het was heerlijk loungen in de ‘winterzimmer’ na een lekkere maaltijd. Vandaag hebben we de dag met de meeste geplande kilometers deze vakantie. Meer dan 92 op papier maar volgens het hoogteprofiel zijn grote delen vlak. Toch beginnen we met klimmen. Poysdorf ligt in een dal, de enige manier om eruit te komen is omhoog. We zijn nog fit en de omgeving is inspirerend genoeg. Landerijen met wijnranken zover we kunnen kijken. Het is hier niet voor niets onderdeel van het ‘weinviertel’. De zon schijnt uitbundig en er is een licht windje voor de verkoeling. Nu nog helemaal goed.
Het eerste dorpje dat we tegenkomen is Herrnbaumgarten, ook wel het ‘verruckter dorf’. Ze doen hier bijzondere dingen. Zo is er de jaarlijkse 24 uurs race met slakken. Ook de kampioenschappen handdoeken gooien door politici vinden hier plaats. Ze kennen het sokkenpad en er is een flessenpostkantoor. Als klap op de vuurpijl is er het nonseum. Ik dacht dat dit over nonnen ging , maar het blijkt een verzameling van nonsense dingen te zijn. Ik had ze graag gezien maar het museum is dicht.

Bij Valtice gaan we de grens over. Het landschap is hetzelfde, maar aan de dorpjes merk je dat je in een ander land bent. In Oostenrijk was alles wel erg mooi en netjes. Hier zijn de huizen slecht onderhouden en ogen arm en vervallen. Zelfs de kerk staat er verveloos bij. Toch voel ik me wel thuis want snorren zijn hier in.
Bij de kerk in Uvaly doen we onze eerste Tsjechische cache en dat vieren we met een koffie op het stoepje voor de deur. In Poysdorf hebben we wat lekkers gehaald en dat kan erbij. De cache informatie vertelt over Uvaly. Het heeft veel te lijden gehad van de Russische bezetting. In Oostenrijk hadden we mooi asfalt. Hier is het meestal beroerd tot zeer beroerd. Het rare is dat er soms ineens een goede kilometer tussen zit. Op zich is slecht wegdek niet erg maar wel jammer als je tijdens de afdalingen steeds in de remmen moet.

De route loopt over een stuk waar vroeger het ‘IJzeren gordijn’ was. Een stuk geschiedenis dat eigenlijk pas heel recent is gebeurd. Op de borden lezen we van de geslaagde en minder geslaagde vluchtpogingen naar het westen. Het verklaart ook deels waarom de staat van de omgeving hier vaak zo slecht is.
In Mikuluv trekken we wat Tsjechische kronen uit de automaat. Ik ben verbaasd dat ik maar één briefje krijg als ik 2000 kronen (ongeveer 80 euro) pin. Bij de eerste boodschappen doen ze er wat moeilijk over maar uiteindelijk accepteren ze het toch.
Na Mikuluv zien we dat de weg ook anders kan. De EuroVelo 9 is een prachtig fietspad met picknick plaatsen (foto). Wel aangelegd met Europese subsidie. We maken er graag gebruik van. En wij niet alleen. Ook skaters, steppers en fietsers zijn op pad. Vaak families, met kindertjes, en groepjes vrienden op dagtocht. Het valt ons op dat je hier ook een mooi fiets racepakje aan mag als je langzaam fietst.

De route loopt veel buiten dorpjes om. Dat vinden we jammer want dan zien we nog niets van Tsjechië. Het landschap zelf zou in Nederland kunnen zijn. Daarom gaan we bij Hevlin even het dorp in. Wat weer opvalt is de slechte staat van de huizen, niet onderhouden tuinen en geen stoep. Alsof het een hele buurt met familie flodders is.
In Dyjakovice bereikt de toestand van de straat een dieptepunt. Het ziet eruit als een opengebroken weg bij ons. Hier is deze toestand permanent. Schrijnend is wel dat het kasteel aan die zelfde straat er wél mooi bij staat. Ze hadden dat geld beter anders kunnen besteden. Met temperaturen boven de 30 graden is het erg heet. We moeten daarom veel drinken. Lange wegen tussen velden door worden afgewisseld door dorpjes waar we wat vocht kunnen kopen. In Slup kijken we bij het toeristische hoogtepunt, de watermolen. Het valt wat tegen en er is ook nog geen ijscokraam.

Zo tikken we de kilometers af tot Satov. Wie kent het niet? Van de wijnkelders die beschilderd zijn door de één-armige man. En dat gaat twee keer zo langzaam…
Ik kon in deze omgeving alleen een camping vinden een stukje over de grens in Oostenrijk. Maar bij het sportveld in Satov blijkt ook een camping te zijn. Het is een prachtig veldje onder abrikozenbomen. Ze Vallen zo in je mond. Het veldje is omgeven door wijnranken en zonnebloemen. Een droomplek en hier betalen we 179 kronen (ongeveer 7 euro) voor. Als het tentje staat ga ik een wijn en een bier halen in de bijbehorende kantine. Hiervoor moet ik omgerekend €1,46 (!) afrekenen.

Alle winkels waren al dicht toen we boodschappen wilden doen. We hebben eigenlijk geen eten en zijn dus blij dat ze hier ook een pizza verkopen. En zo eindigt onze eerste dag in Tsjechië. Met een buik vol met bier en pizza, terwijl de abrikozen om ons heen naar beneden komen, genieten we van het schouwspel van de zonsondergang. Het kon minder.

Klik op een foto hieronder om hem groter te zien. Je kunt daarna bladeren met de pijtjestoetsen

Vorige dag

Overzicht

Volgende dag