Horni Lotha - Tabor

Donderdag 17 juli : Horni Lotha - Tabor
(67,5 km – Totaal 411 km – 715 hoogtemeters)
Autokamp Mili Jordan

Do zavřených úst nevletí moucha.
(A closed mouth catches no flies)

Het is erg vochtig als we opstaan. De was is alleen maar natter geworden en van de tent druipt het water naar beneden. We hangen daarom alles maar even in de zon terwijl we ontbijten. We zijn vrijwel meteen na vertrek in de stad Jindrichuv Hradec. Dit is meteen de grootste stad die we tot nu toe tegenkomen. Het heeft van oudsher op een kruispunt van wegen gelegen en is daardoor gegroeid. Het is jammer dat het centrale plein zo ontsiert wordt door blik want de huizen aan dit plein zijn erg mooi.
We fietsen even door de stad heen en nemen de grandeur in ons op. Heel anders dan in het oosten van Tsjechië waar alleen de kerk er mooi uitziet. Ook hier is natuurlijk weer een kasteel, deze keer met molen. Als we de stad verlaten zitten we niet op de ‘Greenway’, maar op een van de alternatieven. En dat is jammer want dit is gewoon een autoweg. Na een paar kilometer kunnen we weer op de route aansluiten.

Dat brengt ons in Studnice. Uit ervaring kunnen we zeggen dat daar niets is. Alleen één oorlogsmonument voor beide wereldoorlogen. Het is in deplorabele staat. Blijkbaar zijn alle veteranen, die het moeten onderhouden, dood. Voor ons is het een mooi plekje voor de koffie. Deze keer met Tsjechische koeken.
Als we Studnice verlaten zien we ineens een stenen cirkel. Daar doe je ons altijd een plezier mee. We wisten niet dat die hier ook waren. Het gras binnen de cirkel staat tot heuphoogte maar dat maakt hem alleen maar mooier. Helemaal blij fietsen we verder.

Zonder kasteel doe je hier niet mee. We bewonderen het kasteel van Pluhuv Zdar en daarna die van Cervena Lotha. Vooral die laatste ligt er erg mooi bij in zijn rode kleur. En dat vinden een hoop andere mensen ook want het is hier druk. Het boekje verbaasd ons telkens weer door zijn bijzondere taalgebruik. In Dirna is een ‘devotional pillar’. We zijn wat teleurgesteld als het gewoon een oorlogsmonument is. Ongeveer dezelfde als waar we koffie bij hebben gedronken. We zijn er zo klaar mee. In Tupcapy doen we een tweede koffie en een broodje op de stoep van de ‘Church of St James’, terwijl de huisvrouwen achter ons het gazon maaien. We hebben wel eens rustiger gezeten.

Ons ons heen zien we weer een vergadering van donkere wolken ontstaan. We lijken de dans aardig te ontspringen maar als we van Plana naar Lom fietsen moeten we toch even schuilen in een bushokje. Het blijft wat regenen, dus de jas gaat aan. Later horen we dat we geluk hebben gehad. Het heeft gehoosd, inclusief bijbehorende storm.
In Tabor dalen we helemaal af naar de rivier. Dat dalen is wel lekker, maar het centrum van Tabor ligt bovenop een heuvel. We moeten uiteindelijk ook weer omhoog want dat centrum willen we graag zien.
Tabor is nog groter dan Jindrichuv Hradec en nog mooier. Het staat al mee dan 600 jaar boven de rivier de Luznic. De legendarische krijger Jan Zizka heeft de stad groot gemaakt. Het centrale plein is dan ook naar hem genoemd. De huizen aan dit plein zijn weer prachtig. We kijken onze ogen uit.

Iets ten noorden Tabor kunnen we op autokamp ‘Mali Jordan’ terecht. Hoe dichter we bij Praag komen, hoe duurder het wordt. Hier betalen we 264 Kr. inclusief drie keer douchen. Hier komen we ook andere Nederlanders tegen. Een vader met zijn zoon die gemiddeld 125 km (!) per dag doen. Verder is het niet druk op de camping. Ook hier koken we zelf weer een maaltijd. Helaas begint het aan het einde te regenen zodat we het toetje in de tent moeten eten. De regen duurt maar een half uurtje dus voor het donker wordt kunnen we nog afwassen en opruimen. Ik zit nog even bij de aanpalende kroeg, maar ook die sluit om negen uur, dus we liggen er vroeg in vandaag.

Klik op een foto hieronder om hem groter te zien. Je kunt daarna bladeren met de pijtjestoetsen

Vorige dag

Overzicht

Volgende dag