Zaterdag 19 juli : Tinec nad Sazavou – Praag
 (49,4 km – Totaal 532 km – 466 hoogtemeters)
Caravan Camping Praha

Vyhni se opilému, jakož i bláznu.
(Avoid a drunkard as well as a fool.)

Afgelopen nacht was een van de slechtste van mijn leven. Ik had al verteld dat het hier heel druk is op de camping. En veel kampvuurtjes. En waar kampvuren zijn materialiseren automatisch gitaren. Ook bij de groep naast ons. Helaas. Nu vind ik wat gitaarspel en gezang -even- niet erg. Maar als je denk dat je Kurt Cobain bent en zingt als manke Nelis én dit blijft volhouden tot half een, dan heb ik er wel even genoeg van gehad. Dan mag van mij de gitaar wel in het kampvuur. En in dit geval de zanger ook. Maar dit was nog niet het ergste van deze nacht.

Soms schrik je een beetje. Soms wat meer. Wat hartkloppingen en dan is het weer goed. En soms schrik je héél erg. Een moment van pure paniek. Dit was zo’n moment.

Om half vier wordt ik -deels- wakker. Saskia is aan het gillen en duwt iets weg bij de ingang van de binnentent. Ik weet niet wat het is, maar ik veer omhoog en voel iets hards bij diezelfde ingang. En dat kan helemaal niet. Want daar hoort alleen lucht te zijn. Ik begin het ook weg te duwen en meteen begin ik ook te schreeuwen. Dat gaat zo een minuut door. We schreeuwen en we duwen ‘iets’ weg. Het lijkt een scène uit een aflevering van Scooby Doo.

Ik ben eigenlijk nog in slaap maar het lijkt een nachtmerrie en het lichaam giert van de adrenaline. We komen erachter dat er een man in ons voortentje zit. Ik zit tegen zijn hoofd aan te duwen. Hij zit op de knieën. We doen de rits open en kijken. Hij blijft eerst naar beneden kijken. Dan kijkt hij ons met lodderige ogen aan. Ik was bang dat hij ons wilde overvallen. Maar hij blijkt zo dronken te zijn als een tor. Waarschijnlijk vergist hij zich in de tent. Hij spreekt geen Engels en geen Duits. Langzaam ontstaat er wat verstandhouding. Op het moment dat hij zijn hand uitsteekt en we handen schudden, weet ik dat we eruit zijn. Nu hoeven we hem alleen nog de tent uit te werken. Dat lukt na een tijdje. Ik zet hem in de goede richting en hij waggelt die kant op. Even ben ik bang dat hij in het water valt, maar het gaat goed. Je begrijpt dat de slaap hierna niet snel meer komt. Een traumatische ervaring en het duurt dan ook een dag of wat voor we hierover zijn. Een paar uur later staan we op, drogen de tent en vertrekken. Hier zijn geen goede herinneringen gemaakt. Toch was het een mooi plekje.

De route naar Praag is niet zo lang meer. Vandaag staan ongeveer 50 kilometer op het programma. Waarvan de laatste 20 eigenlijk door, de buitenwijken van, Praag lopen. Onderweg zien we niet heel veel bijzonders. Het hart zit al in Praag. Toch staan we even stil bij een golfclub in Stirin. Een prachtig gebouw.

Ik ben elke keer weer verbaasd hoe gemakkelijk je zo’n grote stad binnenkomt. We fietsen kleine stukjes door woonwijken, maar het grootste deel gaat door bossen en parken. En soms door het water.

We hebben goede berichten gehoord over de camping (Caravan Camping) op het schiereilandje in de Moldau (Vltava). En ze blijken helemaal te kloppen. We komen op een mini veldje met uitzicht over de rivier. De douches zijn perfect, de fietsen kunnen binnen gestald worden en we kunnen onze elektronische spulletjes opladen bij de receptie. Het is wel iets prijziger (320 kr. per nacht) dan wat we eerder betaalden, maar ik vind het elke kroon waard.

Bij binnenkomst krijgen we een beschrijving (in het Nederlands!) hoe je met de tram (enkele reis 32 kr.) in de stad komt. En dat doen we ‘s middags dan ook. Praag is fantastisch. Maar daarover op de volgende bladzijden meer.

Klik op een foto hieronder om hem groter te zien. Je kunt daarna bladeren met de pijtjestoetsen

Vorige dag

Overzicht

Volgende dag